Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2016, Blaðsíða 39

Sjómannablaðið Víkingur – 39
sem hafði beðið mig að aðstoða þennan
útlending fyrir smágreiðslu. Smá-
greiðslu? Jú, ég fengi eitthvað upp í
bensínkostnað en George hafði sagt
mér á leiðinni að hann hafi borgað
Stinna 400 dollara fyrir túrinn eða tæpan
60.000 kall! Til að komast í þetta ræsi
við veginn í þessari sprænu sem varla
rann? Svei attan! Stinni alltaf samur við
sig að féfletta útlendinga.
Við horfðum ofan í pollinn fyrir neð-
an veginn og ég reyndi að sýnast kátur
og spenntur.
Nei sérðu! Þarna er einn!
Þetta er tittur, muldraði Kaninn og
hengdi haus.
En þeir eru stórir þarna undir hvít-
fyssinu. Það eru bara þessir litlu sem
fljóta svona upp af því að þeir eru ekki
nógu þungir til að halda sér við botninn.
Það geta bara risarnir. Sjáðu! Þarna glytt-
ir í bakið á einum þeirra! Og svei mér ef
það lá ekki risavaxinn urriði beint undir
rörinu í gegnum veginn, rétt fyrir ofan
hvítfyssið.
George greip nú stöngina mína og
virtist hafa tekið trúna. Kannski væri
hægt að fá hér almennilegan fisk.
Ég sagði honum að reyna að koma
flugunni upp undir rörið og láta hana
fljóta yfir þann stóra en það var auðvitað
gjörsamlega vonlaust því hringstreymið í
pyttinum var alls konar, það virtist engin
leið að spá fyrir um það hvert flugan
myndi berast næst. Ég gaf kallinum sig-
urmerki og þóttist vera mjög spenntur.
Sagði honum síðan að ég þyrfti að skjót-
ast upp í bíl að sækja hina stöngina
Þegar upp í bíl var komið hringdi ég
beinustu leið í Stinna frænda og sagði
farir mínar ekki sléttar.
Hvernig dettur þér í hug að senda mig
með alvanan bandarískan milljarðamær-
ing í þessa sprænu? spurði ég. Hvers lags
„rip off“ er þetta eiginlega?!
Sprænu? Þetta er mjög skemmtileg á
og yfirleitt full af boltafiski, svaraði
Stinni.
Það er hægt að stika yfir hana. Það
komast engir boltar fyrir í þessum drullu-
polli. Hún rennur á grjóti, er varla neitt
neitt, sagði ég hneykslaður og leyndi því
ekkert að mér var misboðið.
Æ, hættu þessu væli, maður. En ef þú
ert alveg gjörsamlega trúlaus á ágæti efri
árinnar og ef þér er fyrirmunað að láta
karlinn krækja í stóru urriðana undir
ræsinu þá máttu svo sem koma með
hann niður á laxasvæðið í kvöld. Þeir
sem áttu að vera hérna í dag forfölluðust
og koma einhvern tímann í nótt til að
veiða á morgun og hinn. Hann má veiða
niður frá síðasta klukkutímann eða svo
ef þú lofar að hann fái ekki lax, sagði
Stinni og dró seiminn.
Andskotinn, tautaði ég í símann og
lagði á.
3.
George var með hann á þegar ég kom til
baka niður fyrir veginn. Hann brosti út
að eyrum en varð síðan frekar súr á svip-
inn þegar hann sá að á enda línunnar var
um 250 gr. bleikja frekar horuð og slöpp,
líklega þreytt eftir að berjast um í hvít-
fyssinu við ræsið.
Þannig gekk þetta í tæpa tvo tíma.
Karlinn vappaði um í kringum pollinn
við ræsið, vöðlaði línunni einhvern veg-
inn út í hringiðurnar, dró annað slagið
bleikjuputta að landi og varð sífellt
þreytulegri á að líta. Það var nokkuð
ljóst að honum þótti þetta ekkert sérlega
spennandi og líklega ekki peninganna
virði.
Allt í einu varð allt fast og George
kipptist við. Var þetta einn af urriða-
boltunum sem kváðu leynast djúpt í
pollinum? Hann rykkti nokkrum sinn-
um í stöngina en ekkert gerðist. Og
þegar ég ætlaði að bjóðast til þess að
vaða út í til að losa festuna þá sá ég að
karlinn ætlaði að gera það sjálfur, steig
út á hálan stein og endastakkst ofan í
pollinn.
Almáttugur, hugsaði ég og böðlaði
Goerge aftur upp á bakkann. Háaldraður
Ameríkaninn var búinn að borga for-
múgu fyrir að veiða í þessum ræsispolli,
fékk bara kóð og hafði nú kannski
stórslasað sig að auki. Það getur verið
stökkt í þessu gamla fólki.
En George bar sig vel. Hann reis strax
á fætur, hristi sig eins og blautur hundur,
reif upp stöngina og sagðist vilja færa sig
í næsta hyl.
Ég leit niður eftir læknum. Næsta
hyl? Það var ekki að sjá fleiri polla þarna
niður frá, bara lítinn læk sem tifaði létt
um máða steina.
Jæja, George, nú var heppnin með
okkur! sagði ég yfirmáta hress. Vinur
minn hringdi í mig áðan á meðan ég var
uppi í bíl og bauð okkur að koma niður
á laxasvæðið og klára þar. Líst þér ekki
vel á það?
Brúnin á mínum manni lyftist ofur-
lítið og hann staulaðist af stað í áttina að
bílnum, virtist ekki alveg heill eftir
byltuna í læknum.
Ertu nokkuð brotinn? spurði ég þegar
við vorum lagðir af stað.
Nei, í mesta lagi úr lið, svaraði hann.
Ég steig laust á bremsuna. Ertu ekki
að grínast?
Jú, svaraði George og ók sér til í
sætinu. En einn veiðifélagi minn var
alltaf að fara úr lið. Hann mátti varla
hreyfa sig eða kasta flugu án þess að fara
úr axlarlið.
Það var ekki gott, sagði ég til að segja
eitthvað.
Laxinn kominn á hliðina og að gefa upp öndina.