Norræn jól : ársrit Norræna félagsins - 01.12.1947, Page 23

Norrœn jól
Norðurlöndunum ræður. Ég talaði af okkar hálfu og ræddi nokkuð um þá
skoðun, sem fram hefði komið í blöðum víðsvegar á Norðurlöndum, að ísland
væri að ameríkaníserast og hugur okkar stefndi allur í vesturátt. Ég benti á að
þetta væri all mikill misskilningur og taldi fjölmörg dæmi er sýndu að vér vildum
hafa sem nánast og bezt samband við Norðurlandaþjóðirnar. Á þeim undirtekt-
um, sem ræða mín fékk og á því hve mikið blöðin gerðu úr því, sem ég sagði
þarna um vilja okkar íslendinga til samskipta við hin Norðurlöndin, var það
ljóst að Svíar óska þess af heilum hug að vér höldum nánum menningartengslum
við þá og raunar allar Norðurlandaþjóðirnar.
I Danmörku.
Að loknum fundinum í Kalmar, og hátíðahöldum þar, fór ég til Kaupmanna-
hafnar og hitti þar formann Norrænafélagsins Bramsnæs þjóðbankastjóra og ritara
þess W. Wendt.
Á stríðsárunum klofnaði Norræna félagið þar í tvö félög út af pólitískum
ágreiningi. Annað þessara félaga stækkaði ört á stríðsárunum og starfaði að nokkru
leyti sem andstöðufélag gegn nazistunum. Eftir stríðið sameinuðust þessi tvö félög
aftur í Norræna félaginu og eru nú um 30 þúsund manns í félaginu þar. Danska
félagið starfar á sama hátt og það sænska, rekur upplýsingastarfsemi með fyrir-
lestrum, fundahöldum og kynningarmótum. Félagið hefur nú aftur fengið höll
sína Hindsgavl fyrir félagsstarfsemi sína á sumrin.
Fullyrða má að mikill áhugi sé ríkjandi meðal alls almennings á Norðurlönd-
um fyrir öflugri menningarlegri samvinnu Norðurlanda. Þessum þjóðum er það
ljóst að þeim er, sökum smæðar sinnar, nauðsyn að hafa náið samband við aðrar
þjóðir og þeim er það einnig ljóst að sökum skyldleika og svipaðs hugsunarháttar
og menningar eru samskiptin eðlilegust við frændþjóðirnar. Engri af Norðurlanda-
þjóðunum er þó jafnmikil þörf á menningarlegum samskiptum við aðrar þjóðir
og oss íslendingum, sakir þess hve fáir vér erum og hvað menning vor er fábieytt
og einhliða, og hve sorglega margt oss vanhagar hér um til þess að geta talist sjálf-
um oss nógir í þeim efnum. En því er óhætt að slá föstu að við engar þjóðir er
oss hentara að eiga samskipti í öllum menningarlegum efnum en við frændþjóð-
irnar á Norðurlöndum, þessvegna eigum við að gera allt það er vér getum til þess
að efla þau en ekki að eyðileggja.
21