Íslenzkur iðnaður - 01.12.1938, Blaðsíða 12

10
íslenzkur í'ðnaður
*
iðnaöu
r
bæjardyrum sölumannsins,
Það er nú svo, að hver hefir sinn drösul að
draga, og því miður eru sölumennirnir engin und-
antekning frá reglunni. Það er þetta með pönt-
unarbókina, þegar í hana dettur að verða fram
úr hófi langlíf, og allar tilraunir til þess að
stytta henni aldur reynast árangurslausar. Við-
skiptamennirnir hætta jafnvel að hafa áhuga
fyrir því að tala um hina slæmu afkomu og
gjaldeyrisvandræðin, og húsbændurnir fara að
nefna nýjar söluaðferðir, en ekki meira um það.
Vafalaust hafa margir sölumenn gert sér
góðar vonir um nýja og betri tíma stétt sinni
til handa, þegar innlendar iðngreinir risu hér
upp hver af annari, því þá yrðu útlendir um-
boðssalar óhjákvæmilega að víkja fyrir heima-
mönnum.
Þessar vonir hafa að nokkru leyti ræzt, en þó
er enn þá við einn höfuðóvin að etja, sem er
vantrú almennings á allri innlendri framleiðslu.
Geta margir sjálfsagt bent á einstök dæmi, sem
réttlæta hana, en ég fullyrði, að oftar stafar
þetta af vanafestu og varkárni en hinu, að gerð-
ur sé hlutdrægnislaus samanburður.
Þá er þeir ekki ófáir, sem álíta, að flestar eða
allar hinar nýju iðngreinir séu ekkert annað en
gorkúlur á fjóshaug innflutningshafta og tolla.
Ekki verða innlendir framleiðendur sakaðir
um, að þeir vinni með hangandi hendi að því,
að gera vöru sína útgengilega, og flestir þeirra
hafa áður verið umboðsmenn erlendra firma og
standa því mjög vel að vígi með að haga fram-
Annað hvort tekur einhver bankanna iðnað og
verzlun upp á sína arma ellegar að stofnaður
verði iðnaðar- og verzlunarbanki. Þörfin er fyrir
hendi og slíkur banki myndi fá næg verkefni. —
Hann myndi vaxa og verða máttugur — ef vel
væri á haldið — jafnhliða því, sem hann styrkti
íslenzka framleiðslu og kaupsýslu og opnaði
nýja atvinnumöguleika.
leiðslu sinni eftir fyrri reynslu, hvað snertir kröf-
ur manna hér um vörugæði og verðlag. Má í því
sambandi benda þeim, sem telja okkur ekki hafa
aðstöðu til þess að framleiða jafn fullkomnar
vörur og þær fást beztar erlendis, á það, að á
meðan hér var fullkomlega frjáls innflutning-
ur á svo að segja öllum vörutegundum, var í
flestum tilfellum meira litið á verðið en gæðin.
Voru þá stundum hér á boðstólum svo lélegar
vörutegundir, að líklega mundi nú verða kraf-
ist að slík framleiðsla yrði bönnuð, ef hún ætti
sér stað hér á landi.
En það er eins og þetta sé nú allt gleymt, og
allt er nú gott og blessað, ef það aðeins er út-
lent, enda hefir framleiðendum hér reynzt vel
að nota útlend nöfn á vörur sínar, eða þá að
Smjörlí
Þvergötu.
Reykjavík.
Símar:
2093 og 3928.
Framleiðir:
Smjörlíki
Jurtafeiti
Svínafeiti
Bökunarfeiti.
Allar þessar íegundir eru framleidd-
ar í nýjum vélum, sem óhælf er að
segja að séu þær fullkomnustu. sem
til eru nú.
kisgerðin Ljómi