Viljinn - 01.10.1939, Blaðsíða 9

- 9 -
S M Á M U N I R
Ungur maður varðí öllum arfi sínum til þess að mennta sig
undir lífsstöðu, tók sér bólfestu í borg, sem var full af dug-
legum lögfræðingum, og gerðist lögfræðingur þar. Einu sinni
spurði einn af gömlu lögfræðingunum hann, hvernig hann gæti
búist við að hafa atvinnu af þessari stöðu, eins og þá stóð á.
"Eg vona, að eg geti fengió dálítið starf," svaraði hann
hæversklega. "Mjög lítið mun það verða," svaraði lögfræðing-
urinn. "Þá ætla eg að gera vel það lítið sem eg fæ að gera,"
svaraði ungi maðurinn ákveðinn. Og hann gerði það, sem hann
ásetti sér. Smámunirnir, sem voru vel af hendi leystir, höfðu
aðra stærri í for með sér, og á sínum tíma varð hann frábær-
asti lögfræðingurinn í ríkinu.
Aftur er sagt frá biskupi nokkrum, sem sótti mjög eftir
að finna skrítna menn í afskqkktum byggðarlögum. Hann fór
þá kynnisför um rólegt nágrenni. Einu sinni var hann á gangi
með vini sínum og kom þá á krossgötu, þar sem fáein hús stóðu
saman. . Meðal þeirra var lítil og snotnr skóbúð. Fyrir henni
stóð gamall svertingi, og mátti á honum sjá, að honum farnað-
ist vel.
Bislcup nam staðar til að masa við gamla skósmiðinn. "Vinur
minn," sagði hann, "ekki hélt eg, að svona lítilfjörlegt starf
eins og það að bæta skó, myndi borga sig svona vel." Skó-
smiðurinn svaraði: "Gato gamli hefur einkarétt á því að gera
við skó í sínu urndæmi, enginn annar getur fengið handarvik."
"Hvernig stendur á því, Gato," spurði biskup. "Það er nú
einmitt svona," svaraði Gato.. "Það eru aðeins smábætur, sem
tyllt er á með smásporum eða smátittum, en þegar eg tek stungu,
þá er það stunga, og þegar eg rek titt í,þá heldur hann."
Hér var aftur um að ræða smámuni, sem voru vel af hendi
leystir. Biskupinn hafði svar gamla mannsins að texta í
margri ræðu sinni eftir það.
M.E.S.
"Sá, sem elskar aga, elskar þekking, en sá, sem hatar
umvönduns er heimskur." Orðskv.12,12