Viljinn - 01.12.1958, Blaðsíða 14

-14

o n n
FÖÐURÁST
Eg þekki föður,sem átti 12 ára gamlan son,er Tómas
hét .Drengurinn gekk í skóla. Einn dag kom kennari han's
heim til föðursins.
"Er sonur yðar veikur? spurði kennarinn. i
Nei,en því spyrjið þér um það? ^
Það er af því að hann hefir ekki verið í skólanum
í dag.
Getur það verið?
Já,hann var heldur ekki í skólanum í gær.
Hvað segið þér?
Og heldur ekki í fyrradag.
En .....
Eg hélt,að hann hefði verið veikur.
ÍTei,hann var ekki veikur.
Já,mér fannst eg ætti að láta yður vita það.
Eg þakka yður fyrir það.
Og kennarinn fór heim til sín.
Eaðirinn sat lengi hugsi.Þá heyrði hann,að einhver
var að koma. Það var Tómas. Þegar hann sá föður sinn,
skildi Tómas,að hann vissi um framkomu sína síðustu
þrjá daga.
Kondu inn til mín,Tómas.
Tómas kom,og faðirinn lokaði hurðinni. ^
Tómas,kennari þinn var hér nýskeð. Hann sagði,að
þú hefði ekki verið í skólanum þrjá síðustu dagana.
En eg hélt,að þú hefðir verið í skólanum.Þú lézt okkur
trúa því. M veizt ekki,hve mjög þetta hryggir mig.
Eg hef alltaf reitt mig á þig. Eg hef sagt: Þa^ er
ætíð hægt að reiða sig á Tómas, Og nú hefir þú verið
lifandi lygi * fyrir okkur í þrjá daga. Eg get
ekki sagt þér,hversu hryggur eg er.
Orð þessi höfðu mikil áhrif á Tómas. Sf faðir hans
hefði talað harðlega við hann,þá hefði hann ekki fundið
nærri eins mikið til.