Austurglugginn - 05.12.2019, Blaðsíða 20

Þann 16. desember næstkomandi
verður stofnfundur Pílukastfélags
Fjarðabyggðar haldinn í
íþróttahúsinu í Neskaupstað.
Maðurinn á bak við félagið er
Friðrik Rokk Friðriksson en hann
er mikill áhugamaður um íþróttina.
Hann ákvað að stofna pílukastfélag
eftir að hafa fengið spark í rassinn
frá reynslubolta að sunnan.
Gamall draumur
Friðrik bjó í Reykjanesbæ á árunum
2012 til 2014 og þar kynntist hann
pílukastinu. „Ég mætti einu sinni í
viku og spilaði með mörgum mjög
reyndum pílukösturum. Ég lærði
heilmikið af því,“ sagði Friðrik.
Þegar hann flutti í Neskaupstað
ásamt fjölskyldu sinni árið 2014
langaði hann að stofna svona félag
en ekkert gerðist í langan tíma.
Friðrik segir að síðan hafi þetta
farið að rúlla í vor enþá keppti hann í
pílukasti á Landsmóti UMFÍ 50 ára
og eldri sem fram fór í Neskaupstað.
„Ingibjörg Magnúsdóttir, fyrrverandi
forseti Íslenska pílukastsambandsins
(ÍPS), sem hélt utan um
pílukastkeppnina á mótinu ýtti
á mig að stofna pílukastfélag hér.
Draumurinn varð að veruleika eftir
gott spark í rassinn,ef svo má segja,“
segir Friðrik og hlær.
Vill byggja upp gott
unglingastarf
Friðrik segir margt vera heillandi
við pílukastið. „Maður er alveg einn.
Getur ekki stólað á neinn annan. Það
eru svo margir þættir sem maður
þarf hugsa um. Hvernig þú heldur
á pílunni. Hvar þú stendur stendur.
Beiting líkamanns skiptir líka miklu.
Þetta er mikil nákvæmnisíþrótt.“
Hann fékk aðstöðu í íþróttahúsinu
í Neskaupstað, þar sem æfingar hafa
farið reglulega fram frá því í haust.
„Mætingin er búin að vera góð.
Það hafa verið að mæta fjórir til
sjö manns. Á þriðjudögum mætum
við, skiptum í riðla og keppum
innbyrðis.Á mánudögum er opið
hús þar sem fólk getur prufað og
spjallað. Á Fimmtudögum eru síðan
æfingar ætlaðar 8.-10. bekk.“
Friðrik segir að ástæðan fyrir
unglingastarfinu sé tvíþætt. Annars
vegar að byggja upp framtíðar
pílukastara en hins vegar sé
pílukastið frábært kennslutæki í
stærðfræði.
„Ég var með strák í liðveislu fyrir
sunnan og fór stundum með hann í
pílu. Ég fór að taka eftir því að þetta
hafði góð áhrif á stærðfræðikunnáttu
hans. Hann þurfti að margfalda,
leggja saman og draga frá. Maður
þarf að nota miklu meiri stærðfræði
en fólk gerir sér grein fyrir.“
Aðstaða víðsvegar í
Fjarðabyggð
Sem fyrr segir verður stofnfundur
félagsins haldinn í íþróttahúsinu
í Neskaupstað, 16. desember
klukkan 19:30. „Við erum komin
með alla pappíra og það eina sem
við eigum eftir að gera er að halda
stofnfundinn. Þá verður félagið
vonandi orðið löglegt fyrir áramót.
Við munum líka sækja um
inngöngu í ÍPS. Þá fáum við
keppnisrétt á mótum og getum gert
kröfu á að halda mót hér. Þá fáum við
vonandi góða leikmenn til að koma
og getum þar með vakið meiri áhuga
á þessari íþrótt hérna.
„Síðan eru við að skoða, með
Bjarka Ármanni Oddssyni, íþrótta-
og tómstundafulltrúa Fjarðabyggðar,
að koma upp aðstöðu á Reyðarfirði
og víðar. Hugmyndin er að koma
upp fleiri pílukaststöðum í öðrum
bæjarkjörnum Fjarðabyggðar. Þetta
á ekki bara að vera hér í Neskaupstað
heldur aðgengilegt fyrir alla í
Fjarðabyggð,“ segir Friðrik að lokum.
BKG
1041 0966
UMHVERFISVOTTUÐ PRENTSMIÐJA
www.heradsprent.is
Þórunn Ólafsdóttir
Lokaorð
vikunnar
Efnahagsflóttamenn
„Efnahagsflóttamenn“ er eitt af
þessum orðskrípum sem ég held
að fólk noti stundum óvarlega
án þess að hafa sérstaklega spáð í
það. Reglulega heyri ég því kastað
kæruleysislega inn í umræðuna,
þessu stóra orði sem fólk segir
bara og veit mögulega ekki einu
sinni af hverju. Splæsir í jafn
merkingarþrungna setningu eins
og „við þurfum nú að passa að
hér fyllist ekki allt af einhverjum
efnahagsflóttamönnum“, án þess
að nokkuð bendi til þess að það
hafi velt merkingu orðanna fyrir
sér af alvöru. Eða erum við svona
gegnsýrð af þeirri hugmynd að
okkur stafi mikil ógn af fátæku
fólki frá öðrum löndum? Er
einhver sekt fólgin í því að flýja
fátækt frekar en aðrar ómögulegar
aðstæður?
Undanfarnar vikur hefur
Ríkissjónvarpið birt okkur
svipmyndir úr lífi sárafátæks
fólks í Namibíu. Fólks sem
býr við algjörlega óbærilegar
aðstæður, í kofaræksnum án
aðgangs að drykkjarvatni. Svöng
og berskjölduð fyrir sjúkdómum
sem grassera vegna skorts á
hreinlætisaðstöðu. Á skjánum
birtist okkur fólk á öllum aldri
sem býr við þá sárustu fátækt sem
hægt er að hugsa sér. Fátækt sem
eflaust mörg dreymir um að flýja,
lái þeim hver sem vill.
Þrátt fyrir töluverða áherslu
á „samfélagslega ábyrgð“ (svo
lengi sem hún er ekki í formi
veiðigjalda) hér heima á Íslandi,
virðist Samherji hafa verið eitthvað
minna í því að byggja leikvelli og
gefa lækningatæki til namibískra
spítala. Virðast fátt hafa skilið eftir
sig annað en sviðna jörð og örfáa
ríka vini.
Næst þegar einhver minnist á
efnahagsflóttafólk með yfirlæti
í röddinni, þá er kannski vert
að minna á að fátækt er hvorki
náttúrulögmál né ásættanlegur
fórnarkostnaður. Fátækt er pólitík.
Fátækt er ábyrgðarleysi auðmanna,
meðvirkni og skeytingarleysi
valdsins. Hún er ekki fólkið sem
býr við hana eða flýr þegar hún
tekur yfir líf þess, heldur afleiðing
kerfis sem styður við framgöngu
þeirra sem skara eld að eigin köku.
Hún er ljótasta birtingarmynd
græðginnar, því þar sem fáir eiga
alltof mikið eiga aðrir ekki neitt.
Orðræðan um fátækt fólk á flótta
er auðvitað ekkert úr lausu lofti
gripin. Henni er ýtt að okkur af
öflum sem þurfa á því að halda að
við óttumst um lífsafkomu okkar.
Vilja sannfæra okkur um að ekki sé
nóg til skiptanna. Að ef ráðandi öfl
missi valdataumana fyllist hér allt
af fólki sem er svo ósvífið að þrá
mannsæmandi líf. Væri valdhöfum
ekki nær að ráðast í aðgerðir gegn
rányrkju, skattaundanskotum og
misskiptingu auðs? Þá kannski
neyðist fólk ekki lengur til að flýja
fátækt sem ekkert okkar myndi
sætta sig við.
Pílukastfélag fjarðabyggðar
Draumurinn varð að veruleika eftir
gott spark í rassinn
Á fyrstu æfingu Pílukastfélagsins. Myndin er aðsend