Íslenzk fyndni - 01.06.1939, Qupperneq 44

42
hrakti loks á árum út að Stafnesi. Þar komust þeir
í land við illan leik.
Þegar þeir loks eru komnir í land, segir Eggert:
„Það vantar ekki að hann er óneitanlega góðtxr,
blessaður þorskurinn, en þó hef ég aldrei haft trú
á honum sem formanni“.
90.
JÓN BRANDSSON var föðurbróðir Eggerts þess,
er fyrr getur. Hann var bróðir Guðmundar Brands-
sonar alþingismanns. Þeir voru Rangvellingar að
ætterni, af Víkingslækjarætt.
Jón var gáfaður, en drykkfeildur. Hann bjó lengst
af í Höfnunum.
Þegar Jón lá banaleguna, heimsótti Halldóra móð-
ir sr. Brynjólfs, sem þá var nýkosinn prestur að
Stað í Grindavík, hann.
Halldóra bauð Jóni að láta Brynjólf son sinn koma
til hans og láta hann lesa eitthvað gott fyrir hann.
„Ég verð ósköp feginn því“, segir Jón.
Nú kemur sr. Brynjólfur með guðsorðabækur og
ætlar að fara að lesa fyrir Jón. „Á ég ekki að lesa
fyrir þig í biblíunni, Jón minn?“ sagði sr. Brynjólfur.
„Og það er fráleitt. Ég er fyrir löngu orðinn
þreyttur á þeirri þvælu“.
„Viltu þá að ég lesi í sálmabókinni?“ segir prestur.
„Nei, nei, sálma vil ég alls ekki heyra“.
„Nú, hvað viltu þá að ég lesi?“ segir þá prestur
óþolinmóður.
„Það væri helzt, að það væru hressandi klámvísur