Rökkur - 01.03.1922, Blaðsíða 5

5
bjartán völl, þars áttu mót
synir þeir, er sæmd og heiSur
sáu þinn—og tefldu djarft.
EiSsvöllur sem öflgur seiSur
andann kalli—þaS er yart
annaS nafn, er náði’ eins þéttu
Njálutaki mér á sál,
þaS er sem á þeirri sléttu
Þorgeir hefSi variS mál.
Því er eins og öflgur seiSur
andann kalli, er man eg þig.
íslendingi æSstur heiSur
Eiðsvallar aS gista er stig.
Noregur ! Ef {sland eigi
ástar getur sýnt mér hót,
þá er seinust varða á vegi,
veit eg táknar : hvíldar njót !—
hinstu hvíld þá væra’ eg vildi
víst fá þér viS hjartarót,
þar sem aldinn, ungur skildi
og íslendingi er tekiS mót
eins og bróSur, syni, systur,
sérhver maSur handtak fær,
þar sem ekkert móSumistur
mannsins sálu þoku ljær,
þar sem ennþá fólkiS finnur
fögnuS sælan trausti í,