Rökkur - 01.03.1922, Blaðsíða 3

3
Til Noregs.
Noregur ! í Njálulandi
nafniS þitt er munaS vel ;
sólarlandsins söguandi
signir fólksins þel,
þar á bæjum víst á vökum
víkingslífiS minst er á,
víst þar undir öllum þökum
áttu fólksins þrá,
þrá, sem lifSi um öld og aldir,
íslands þrá til móðurlands,
þrá og ást; þó kyssi kaldir
kólguvindar dalafans
og vort líf sé leikur engi
lifir ást, er þeygi dvín,
smölum þar um völl og vengi
vermir saga þín.
Noregur ! Eg ungur unni
íslands móSurlandi, þér.
Sogu þinna kappa eg kunni.
Kotin þín og fiskiver,
fjöllin háu’ og firSir bláir
—fegri mynd ei sál mín á ;
hana ekkert mannlegt máir
mér úr huga. Öll mín þrá
eitt sinn var aS eygja strendur