Rökkur - 01.03.1922, Blaðsíða 13

13
aS þeir voru hátt á annaS hundraS kilómetra
frá þorpinu, sem þeir höfSu átt heima í. Þeir
höfSu lítió matarkyns náS í á leiSinni, en góS-
lynt fólk þó gefiS þeim eitthvaS aS borSa annaS
veifiS. Margoft hafSi móSurinn veriS aS bila, en
viS sáum á öllu, aS Hannes litli hafSi talað
kjark í litlu hnokkana hina og haldiS þessum
litla hóp saman.
“En hvert er ferSinni heitiS ?” spurSi Joe
pnn.
“Til Ameríku”,
f'7b ^mqricQ.", kom sem frá einum munni
öþuni þerinönnunum.
"Vi$ ætlnm aS komast til Hollands ■—ein-
þvern veginn'sagSi Hannes. “Og viS ætlum
nð reyna nS komast á skip þar, §em fer til Ame-
rfku, Eg á fraenda þar”,
Og nr skæru augunum hans skein óbilandí
hugrekki og vonaþrek stórrar og fagurrar barns.
sálar.
“Þar er frelsi", bætti hann viS, “Og þar
fáum viS nóg aS borSa".
Hann var þess svo fullviss, aS ef hann
kæmist meS hópinn litla til frænda síns í Ame-
ríku, þá lagaSist alt.
Mér varS lítiS á félaga mína. Sumir hristu
höfuSiS. Og eg sá, að sumum þeirra hafSi
vöknaS um augu. Nú talaSi enginn um aS reka
þá út.
Því, mun til svo harSlunduS sál, aS eigi
fengi hún ósjálfrátt hlýju til jafn óspiltrar barns-
sálar og hans Hannesar litla ?
Og hnokkarnir litlu höfSu þegar unniS sam-