Rökkur - 01.03.1922, Blaðsíða 15

15
gólfiS. Jakkana höfSum viS fyrir kodda og káp-
urnar fyrir brekán. ViS bentum þeim litlu, aS
þeir gætu legið hjá okkur. Og eg hafSi einn
undir kápunni minni. Og er hann lagdist út af
var hann sofnaSur. Og er viS vorum aS festa
svefninn, kom margt fram í hugum okkar, og eg
held, að saga og ferSalag drengjanna litlu hafi
vakiS eitthvaS í sálum okkar, eitthvaS fallegt,
sem erill daganna hafSi svæft.
En á fáum mínútum vorum viS heima í
draumum okkar.
En þaS var aS eins um stund, aS viS gátum
notiS svefns og drauma, HurSin var opnuð.
Yfirforingi okkar kom inn.
“Mér þykir leiSinlegt aS verSa aS vekja
ykkur, drengir. En einhverjir af hermönnum
okkar hafa veriS á ferSalagi í kvöld og heimsótt
flest hænsahús þorpsbúa, Kjúklinga og eggja-
þjófnaSur meS öSrum orSum. Eg hefi skipun
um aS leita hér. Mér þykir leitt aS verSa aS
gera þaS. En skipun er skipun’’.
ViS kveiktum á olíulampanum.
Yfirforinginn og undirforingi, er meS hon-
um var, leituSu.
Kjúklinga fundu þeir enga. En einn litlu
hnokkanna vaknaSi og reis upp viS dogg.
Yfirforinginn leit á hann stórum augum.
Svo á Dick.
“Korpórall!”
“Hér, herra !”
“ÞaS eru strangar skipanir um, aS her-
mennirnir sé ekki í neinu sambandi viS fólkiS á
þeim stöSum, sem þeir dvelja á”.
“En þetta eru börn, herra ! Þeir komu