Rökkur - 01.09.1926, Side 8

6
iðraðist eftir að hafa sagt frá þessu
svona i einni stryklotu, þessari sorg-
arfregn, og hann hafði þó ætlað sér
að segja frá þessu svo ofur varlega.
Hann sá að unga stúlkan var náföl
og augun hennar fögru vot af tárum.
Þó undraðist hann stórlega, að það
var ekki sorgin vonlausa, ólæknandi,
sem skein úr augum hennar, sorgin
j7fir ástvinamissinum.
»Ég lofaði honum, ef eitthvað kæmi
fyrir hann, að færa vður nokkra smá-
muni«.
»Guð minn«, stundi stúlkan upp.
»Vesalings Louise«.
»Louise? þér eruð þá ekki Louise?
Eruð þér ekki unnusta Pauls?«
»Nei, nei!« sagði hún. »Hún er
systir mín. Hún er um tvítugt. Ég er
að eins seytján ára. — Vesalings Louise.
Hún unni honum svo heitt og hún
liefir verið svo hrædd upp á síðkastið.
Engin bréf hafa komið. Hún fór með
honum pabba til bæjarins, til þess að