Rökkur - 01.09.1926, Blaðsíða 57

55
um gluggann. Guðmundur sat þungt
hugsi á stól hjá vöggunni. Barnunginn
svaf. — Guðmundur hafði deilt við
konu sína í fyrsta sinni. Hún vildi leita
sér vinnu. Hann vissi að það var al-
gengt í Ameríku, ef nauðsyn bar til.
En hann gat ekki felt sig við þá til-
hugsun. AUar beiskjnhugsanir hans urðu
undirrót reiðiorða. Kona hans skildi
hann — einnig þá. Hún var sjálfstæð í
lund, eins og titt er um amerískar
konur. En þó hún væri fastákveðin í
að hafa sitt mál fram, rættist ekki úr,
ákvað hún að vinna hann á sitt mál
með lagi. Hún strauk hár hans hlýlega.
»En — ef þú kemst ekki að, þegar
þeir fara að höggva í íshúsin? — Við
höfum ekki dagsforða — og drengurinn
verður þó að —«.
»Eg veit það. En mundir þú hepnari?
Er þér Ijóst, að það er margfalt meira
lýjandi að leita vinnu en að vinna —
undir drep? Og drengurinn getur ekki
án þín verið. Kannske morgundagurinn
færi —«.