Rökkur - 01.09.1926, Blaðsíða 74

72
ans. Dragðu kraft í hverja rót þaðan,
sem kraftinn er að fá. Sæktu þangað
moldina í garð muna þíns, regnið á
rósirnar í garði sálar þinnar, sólskinið.
sem opnar brumbnappana á arftrés-
greinunum.
Sæktu það til hennar móður þinnar,
til þíns lands og míns, til íslands.
Geymdu hverja minning. Hlúðu að
hverri minning. Mundu! Gleymdu ekki.
Mundu! Mundu ísiand!
Mundu það, þegar stormarnir geysuðu
í sínum versta ham, þegar stórhríðin
hristi kofann, sem þú varst borinn í
og hún móðir þín þrýsti þér að sér,
unganum sínum, í angist og heitri bæn.
Mundu það, þegar útsynningsbyijirnir
þeyttu lil skútunni, manndrápsbollanum,
þar sem hann faðir þinn stóð við stýrið,
fölur í kinnum, en óttalaus í augum.
Mundu það þannig og gleymdu því
ekki, að á slíkum stundum mótuðust
íslenskar sáiir.
Á slíkum stundum hófu isienskar sálir
sig upp og ögruðu hamslausu veðrinu.