Rökkur - 01.09.1926, Side 41

39
mintist hann gamalla atvika. Hann leit
sjálfan sig í anda, leit sig ganga út í
viðarskúrinn til þess að reykja. Skap
hans var ómilt nú, er hann hugsaði
um Agöthu, ómildara en þegar hann
hafði verið þrjú þúsund milur í
burtu. — Hann gat ekki hugsað til
þess. Nei, hann gæti ekki sætt sig við
það. Hann var orðinn því svo vanur
að reykja um alt húsið, hvar sem
honum sýndist. Hann var of gamall
til þess að byrja á því á ný, að labba
út í viðarskúr til þess að reykja. Og
alt valt á því, hvernig hann byrjaði.
Nei, hann skyldi sýna henni i tvo
heimana. Hann skyldi reykja í hús-
inu undir eins í kvöld. í eldhúsinu,
bætti hann við, óákveðnari. Ekki
nema það þó. Hann ætlaði að reykja
þá þegar. Ganga inn reykjandi. Hann
tók af sér vetlingana og kveikti í
öðrum vindli. Karlmenskan logaði
upp í honum um leið og hann kveikti
á eldspýtunni. Hann skyldi sýna henni
hver skjöldinn bæri.