Rökkur - 01.09.1926, Page 50

48

öxlunum aftur Vesturríkjahugrekkið
lifnaði enn á ný. Þetta kæruleysi um
afleiðingar, þegar örðugleika varð að
sigra, vaknaði á ný. Það kveikti í
honum. Hann leit á úrið sitt. Hann
mundi hvenær næsta lestin átti að
fara. Og hann sagði við sjálfan sig,
hátt og heilaglega:
»Eg kæri mig kollóttan um lögin.
Það má ekki krossfesta drenginn. Eg
sendi henni helmingi meiri peninga,
fimm sinnum meiri, alt, sem hún vill,
en eg tek strákinn vestur með mér.
Hún getur komið á eftir, ef hana
langar til. En eg mun skrifa samning,
lífsreglur, fyrir hana, sem hún verður
að skrifa undir og lifa eftir, ef hún
viil þar vera.«
Hann stóð hugsi um stund. Svo
brosti hann.
»Hún kemur. Hún verður að hafa
einhvern til að jagast við.«
Hann opnaði hliðið og gekk hvatlega
í áttina til viðarskúrsins. —