Rökkur - 01.09.1926, Page 89

87
iieyrði einhvern þyt í kringum höíuðið
á mér. Var þá svalan mín komin og
kvakaði í sífellu og sýndist svo kát.
Gerði hún sig svo heimakomna, að hún
settist á rúmstuðulinn við höfðalagið,
hoppaði þar og lék sér og kvakaði. Var
hún svo nálægt mér, að eg hefði vel
getað náð til hennar. Iíom hún aftur og
aftur um kvöldið. Áður en eg fór að
sofa, duttu inér i hug þessar vísur:
Mig kætti hljómur hár og skær
Af hlýjum gleði-söngum,
Svo þú ert, fuglinn, kominn kær,
Sem kvakaðir hér löngum.
Pó fugl, sem norðrið ískalt ól,
þú átt ei brigðult hjarta,
í»ú kemur enn frá suðri og sól
Með söng og vorið bjarta.
Þú kemur hiklaust hingað inn,
Og hjá mér sest á rúmið,
Æ, vertu, kæri, velkominn!
t>ú vilt mér stytta húmið.
Ef kýs þú helst að halda til