Rökkur - 01.09.1926, Side 92

90
Ég var hnokki lííill þegar fundum
okkar bar saman. Eg var smali á
næsta bæ og var sendur til Þórðar
með ljái, sem hann átti að bakka fyrir
lánardrottinn sinn.
Það var snemma vors. Sól og heið-
ur himinn. Andvari af norðri. í austri,
norðri og vestri blár fjallahringurinn,
en suður undan fjörðurinn með sól-
stafa lygnum á milli leiranna. Það var
hálífjarað út. Úr högunum kvað við
lambajarm og fuglakvak og silung-
arnir léku sér í lækjarhyljunum.
Þó ungur væri, þá held ég að ég
hafi þá þegar haft veikt hugboð um
hvers vegna Þórður undi hag sínum
á Læk. En mér varð það betur ljóst
siðar. f*ar var starfssvið hans, hans
heimur. Alt átti sér sína sögu, hver
steinn og þúfa. Við alt voru minning-
ar knýttar. Á slikum degi mundi ljúft
að minnast, kannske ljúft og sárt um
leið.
Þórður stóð í dyrum úti, þegar ég
kom með ljáina, og studdi hönd á