Rökkur - 01.06.1935, Blaðsíða 14

94
R Ö K K U R
væri skammarlegt að nota sér
það ekki.“
Þvi næst mælti liann á þýsku:
„Það er vert að reyna það.
Og ef áformið hepnast skal eg
sjá um, að yfirherstjórnin fái
uín það að vita, og þá verður
yður ekki gleymt, Hausemann.
Seg'ið Schultz yfir-lautinant, að
eg hafi slcipað svo fyrir, að
tveir hermenn skuli fara með
karlbjálfann í fjarlægari enda
skotgrafar nr. 38. Þar eiga þeir
að gæta hans, uns fyrirskipun
kemur um að liörfa undan —
en þá eiga þeir að skjóta hann,
en ekki í höfuðið — takið það
skýrt fram. Því næst eiga þeir
að leggja hann þannig, að and-
litið snúi upp.“
Flugmaðurinn kvaddi að lier-
manna sið og fór og tók fórnar-
lambið með sér.
Sam gamli hafði ekki skilið
síðari hluta viðræðunnar og
ekki alt, sem sagt hafði verið á
ensku, en þó nóg til þess, að
liann sá, að tími var kominn lil
þess að láta til sín heyra. Og
þegar þeir voru komnir út sagði
hann:
„Hvernig, — herra —- verður
þetta, — hve nær kemst eg
lieim, eg var tekinn þarna frá
liálfunnu verki á rófnaakrinum
lians Mr. Hodge’s, og — “
„Hafðu engar áhyggjur af því,
afi sæll,“ sagði flugmaðurinn og
brosti, „þú kemst brátt til
moldarinnar aftur.“ ,
Sam var nú settur í stóra,
gráa bifreið, og voru fjórir her-
menn með honum, en flugmað-
urinn ekki. Landið, sem þeir
óku um, var nakið og sundur
tætt, víða voru stórar holur og
rákir, og Sam varð nú ljóst, að
þeir voru i nánd við eldlínuna
og fallbyssuskotin riðu af hvert
á fætur öðru. ■
Yfir höfðum þeirra svifu
flugvélar, spúandi eldi úr vél-
byssum sínum. Sam fanst sem
hann hefði skyndilega verið
fluttur úr sæluríki í kvalar-
stað. Aftur fór liann að hugsa
um klerkinn og sniðbaunirnar.
Skyldu þær nú hafa smákkast
honum? Óhugsandi var, að hér
væri hægt að rækta sniðbaunir
— eða nokkurn skapaðan hlut
annan. Ef þetta var „útlandið‘%
hugsaði Sam, mátti hann vera
þakklátur fyrir sitt gamla, góða
England, ef það ætti þá fyrir
honum að liggja að sjá það aft-
ur. —
Alt í einu varð feikna spreng-
ing rétt fyrir aftan bifreiðina
og rótaði upp jarðveginum. Her-
mennirnir, sem með honum
voru, beygðu sig niður, og ann-
ar þeirra gaf honum olnboga-
skot í magann og bölvaði um
Ieið.
„Ljótur og hrokalegur ná-