Rökkur - 01.09.1940, Blaðsíða 4

132
ROKKUR
ekki -verða eins hált á að leigja mér Tresillack
og þeim, sem þar höfðu áður búið. Hosking
bóndi hafði keypt Tresillack fyrir tveimur ára-
tugum, gegn fasteignarveði, geri eg ráð fyrir, af
því að eignirnar lágu saman, og hann gat hagn-
ast á að rækta landið, sem fylgdi Tresillack. En
húsið var honum til byrði — sú eign var honum
martröð og hafði verið frá upphafi.
„Jæja, ungfrú góð,“ sagði hann að lokum,
„yður er velkomið að líta á það. Húsið er svo sem
nógu laglegt, innan og utan. Og eg hefi þar konu,
sem gætir hússins. Hún sýnir yður alt. Eg ætla
nú — ef þér hafið ekki neitt á móti því, að ganga
með yður upp á hálsinn og sýna yður hvar besí
er að fara.“
Þégar eg þakkaði honum klóraði hann sér á
hökunni og sagði:
„Eitt verð eg þó að drepa á. Sá, sem tekur hús-
ið á leigu verður að ráða frú Carkeek til sín.“
„Frú Carkeek,“ endurtók eg, „er það konan,
sem annast húsið?“
„Hún var kona vinnumannsins mins sáluga.“
Þegar hann sá ;á svip mínum, að eg mundi
ekki sem ánægðust yfir því, að verða að ráða
þessa konu, sem eg ekki gerði mér háar hug-
myndir um, bætti hann við:
„Afsakið! En eg varð að gera það að reglu, að
hafa einhvern þarna að staðaldri, vegna ýmis-
legs, sem gerðist. Eg þori að fullyrða, að yður
muni ekki líka illa við frú Carkeek. Hún er
skynsöm kona, þægileg í viðmóti, og öllu kunn-
ug. Hún var starfsstúlka þarna hjá Kendall óð-
alsbónda, þar til hann seldi eignina og fór sína
leið. Hún hafði ekki verið vinnukona neinsstað-
ar annarsstaðar áður.“
„Jæja,“ sagði eg og gat ekki með öllu dulið