Rökkur - 01.09.1940, Síða 7

R Ö K K U R
135
legt að bvrja samninga meS slíkum inngangs-
orðum.4'
En liann reyndi ekki að nota sér það, að eg
lét ánægju mína óspart í ljós, og við náðum al-
geru samkomulagi um leiguna á leiðinni niður
hálsinn, þar sem leiguvagninn frá markaðsþorp-
tnu beið mín. Eg hafði áformað að ráða til mín
vinnukonu en liætti við það því að eg sannfærð-
ist um að hest væri að ráða frú Carkeek. Eftir
einn til tvo daga var búið að ganga frá ráðning-
unni og að viku liðinni var eg búin að flytja til
Tresillack.
Eg get varla lýst því hversu vel mér leið fyrsta
mánuðinn, sem eg var í Tresillack, því að ef eg
færi að greina ykkur frá hvers vegna mér leið
þar svona vel, mundi egaldrei geta það fyllilega.
Það var eitthvað, sem var þess valdandi, að mér
fanst, að mér hefði aldrei liðið betur — eitthvað
annað en það, sem lá í augum uppi og stuðlaði
að því. Eg var tiltölulega ung, þótt eg kallaði
mig piparmey, og var við bestu heilsu. Eg var
óháð, langaði til þess að kanna ókunna stigu.
Þetta var um hásumar. Yeðrið var yndislegt.
Garðurinn var dásamlegur, en hafði ekki fengið
meiri umhirðu en svo að þar fann eg nægilegt
verkefni. Starfið jók heilbrigði mína og lyst og
eg háttaði á hverju kvöldi þreytt og ánægð með
ilm blóma og rakrar jarðar í vitum mér. Eg var
dag hvern úti við frá morgni til kvölds að kalla.
En þegar kvöld var komið og svalt var orðið
gekk eg til strandar og heim aftur.,
Eg komst fljótlega að því, að eg gat látið frú
Carkeek annast alt það, sem gera þurfti innan
húss. Hún var mjög fámál — eini galli hennar
var (og það er sjaldan sem náðskonur hafa þann
galla), að hún var of fámál. Og stundum, þegar
eg yrti á hana var hún svo viðutan, að það fór
!