Rökkur - 15.07.1941, Side 14

142
ROKKUR
um og frá jörðu stigu merkja-
Ijós — hvít, rauð, græn — sem
sýndu hvert ætti að beina vél-
byssuskothríðinni, hvar væri
þörf birgða og hvar ætti að
varpa sprengjunum.
Flugvélarnar steyptu sér yf-
ir menn okkar, spúðu kúlna-
straumunum á þá og vörpuðu
sprengjum sínurn. Orustan
milli brezkra hermanna og
þýzkra hermanna var um það
bil að enda, en orustan milli
brezkra hermanna og þýzkra
vígvéla að hefjast.
Allan morguninn sá eg þess-
um árásum haldið áfram. Eg
hefi/fylgst með í fjórum stríð-
um og herferðum — á Spáni,
Finnlandi, Flandern og Grikk-
landi — en hvergi gat að líta
neitt eins og þetta.
Því að hérna umhverfis Can-
ea og Maleme var ekki um að
ræða orustu heilla herja gegn
þýzka flughernum. Þetta var
orusta. 1000 manna sveita,
sem urðu að gæta 10 km. langr-
ar viglínu, gegn flugher, sem
var algerlega einráður á sínu
sviði.
M hádegi á miðvikudag urð-
um við að láta undan síga
frá Maleme-flugvellinum, en
fallbyssum okkar var enn mið-
að á hann. Siðar um daginn sá-
um við fyrstu herflutningaflug'-
vélarnar koma utan af sjónum.
Þær fóru lágt og sveimuðu eins
og flugur yfir flugvellinum.
Skyndilega hófu fallbyssur
okkar söng sinn. í sjónauka
mínum sá eg moldargusurnar
upp úr flugvellinum.. Hvergi
virtist vera þumlungur lands,
sem byssurnar umturnuðu ekld
hvað eftir annað.
Stóru flugumar sveimuðu
enn uppi. Svo reyndi ein að
lenda, en var þá hæfð og gaus
reykur upp úr henni. Fleiri
rejmdu, en allt fór á sömu leið.
En svo tókst einni að lenda
slysalaust og andartaki síðar
hóf hún sig til flugs aftur. „Sjö-
tiu sekúndur til að iosa farm-
inn“, sagði stórskotaliði við hlið
mér.
Fallbyssur okkar héldu uppi
skothríðinni, en flugvélar héldu
í sífellu uppi árásum á þær og
skytturnar. Fleiri og fleiri flug-
vélum tókst að lenda, þangað
til þetta líktist áætlunarflug-
ferðum.
Þriðju hverja mínútu kom
flugvél af hafi og stefndi á flug-
völlinn. Guð má vita, hvernig
mönnunum var innanbrjósts,
þegar þeir sáu, hvað framund-
an var, en þeir létu ekkert aftra
sér, hvort sem það var ótti eða
ofstæki, sem rak á eftir þeim.
Þetta var miðvikudagskveld.