Rökkur - 01.11.1942, Side 8

248
ROKKUR
lét sér þetta vel líka, því að hann átti við sömu erfiðleika að stríða
á sinu skipi.
Þegar menn loks fóru að koma auga á þang og annan sjávar-
gBÓður urðu menn vonbetri um, að ekki vær langt til lands. En
ennþá liðu margir dagar, án þess að land kæmi í augsýn. Drottn-
ingin hafði heitið þeim tíu pundum í verðlaun, sem fyrstur kæmi
auga á land. Þ. 18. september sigldi Pinzon skipi sínu svo nálægt
Santa Maria, að hann gat kallað til Kolumhusar, sem var orðinn
vondaufur, að hann hefði séð hópa hvitra fugla á flugi, og kvaðst
Pinzon mundi sigla skipi sinu i þá átt sem þeir flugu. Kolumbus
var viss um, að þetta væri tilgangslaust, og er kvöld var komið
var Pinta, skip Pinzons, komið á sinn stað í flotanum og ekkert
hafði sézt riema meira þang sem flaut á sjónum.
Kolumbusi var Ijóst, að Pinzon áformaði að verða fyrstur í þessu
kapphlaupi — og nota aðstöðu sina eftir mætti til þess að mata
krókinn. Kolumhus hafði frá upphafi vitað livað fyrir Pinzon
vakti. Tvívegis hafði Pinzon látið hleypa af skoti úr fajlhyssu, til
inerkis um, að land væri í augsýn. En í hvorugt skiptið rejmdist
það rétt.
Loks rann upp sá dagur, er skipunum hafði verið siglt 750 sjó-
mílur, en hvergi sást land. Mikill urgur var í liðinu, en þó var ekki
um samblástur að ræða. Pinzon stakk upp á að hengja „6—7
þorpara“, en Kolumbus kom í veg fyrir það. Hann vildi ekki að
neitt gerðist, sem kæmi í veg fvrir áform hans, að komast sjóleiðis
til Indlands.
Loks virtist gæfan þeim hliðholl. Trjágrein með útsprungnum
rósum á flaut fram hjá skipinu. Þetta glæddi vonir þeirra og eng-
um varð nú svefnsamt. Þetta var að kveldi þess 11. október. Kol-
umbus stóð í stýrishúsinu á Santa Maria. Um klukkan tvö um
nóttiria sá hann ljós niðri við sjóndeildarhringinn. Það virtist
hverfa annað veifið en sást alltaf aftur og aftur.
Land, land!
Menn hrópuðu einum munni: Land, land!
Menn réðu sér ekki fyrir fögnuði, eftir sex vikna bið og kvíða.
Sumir krupu á kné og þökkuðu guði, aðrir grétu, enn aðt'ir æptu,
dönsuðu og létu skringilátum. Yínbirgðir voru sóttar í forðabúr
skipanna, hljóðfærin tekin og slegið upp fagnaði. Og þvi nær sem