Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Blaðsíða 10

maðk. Ég undraðist hversu miklu meiri
veiði hann fékk en ég, með sinni miklu
hægð og rósemi.
Nokkuð fljótlega eftir að ég hóf lax-
veiðar fór ég að reyna fluguna. Þetta gekk
nú misjafnlega fyrst í stað, og margri flug-
unni slátraði ég í grjóti fyrir aftan mig. Að
mínu viti er bakkastið, ásamt „timing“,
stórt atriði í fluguveiði, þ.e. að missa ekki
línuna niður í bakkastinu og að hefja fram-
kastið á nákvæmlega réttum tíma, þegar
línan er að rétta úr sér. Það sem ég lærði
mikið á, var að horfa á góða flugumenn
veiða, en ekki hvað síst, að ég fór í nokkra
kasttíma til þess snjalla flugumanns,
Alberts Erlingssonar í versluninni „Veiði-
manninum“.
Ég hef nú í mörg ár ekki snert annað agn
en flugu. Þetta stafar þó ekki af því, að ég
líti niður á „maðkadorgara og járnarusls-
menn“, heldur eingöngu af því, að ég hef
svo miklu meiri ánægju af að veiða lax á
flugu. (Nafngiftin er höfð eftir Guðmundi
frá Miðdal í 3. hefti „Veiðimannsins“, í
greininni „Laxá í Aðaldal“). Mest gaman
finnst mér að nota léttar stengur og flot-
línu. Það er helst í miklu vatni, djúpum
hyljum og ef mjög kalt er, að ég nota hægt
sökkvandi línu.
Að undanfömu hef ég mest verið með
9 1/2 feta graphite-stöng, Shakespeare,
mjög góða og liðlega stöng með frekar stífri
vinnslu. En bestu stöngina, sem ég hef
veitt með, á veiðifélagi minn, Magnús
Jóhannsson í Skeifunni. Það er 9 feta
graphite-stöng frá Orvis, „afburða gott
verkfæri“.
Ég þykist nú vera kominn á það stig í
veiðimennskunni, að aðalatriðið í veiði-
ferðum er ekki hrúga af laxi, heldur úti-
veran - dvölin við ána, gróðurinn, fuglarnir
og góðir veiðifélagar, og á ég þó ekki síst
við eiginkonurnar.
Byrjendum vil ég ráðleggja að fara í
kasttíma og læra réttu handtökin strax í
upphafi. Láta stöngina vinna rétt. Allt á að
vera ein heild: Veiðimaðurinn og hand-
leggurinn, sem heldur á stönginni, stöngin
og línan - allt á þetta að vinna saman eins
og vel smurð vél. Ég tel mikilvægt atriði að
standa vel og fallega að veiðinni, vanda sig
í hverju kasti og aldrei að beita kröftum.
Kaupið ekki óvandaðar veiðivörur -
drasl í einum kassa: Stöng, hjól, línu,
spóna, öngla - kaupið ætíð það besta, bara
einn hlut í einu, ef þið eruð auralítil. Það
mun endast ykkur lengi, sumt jafnvel alla
ævi, með góðri umhirðu. Ég tek undir það,
sem Rafn vinur minn Hafnfjörð segir í
105.tölublaði „Veiðimannsins“ og hefur
eftir Gylfa Pálssyni: - Gerið mun á veiði-
gleði og veiðigræðgi -. Gleðjist yfír veiði
félaga ykkar. Aldrei að metast um hver
veiði mest. Þið eruð veiðimenn, sport-
menn, ekki fiskimenn að vinna fyrir dag-
legu brauði.
Mig langar til að segja ykkur sögu af
flugu nokkurri, sem mér var gefin. Fyrir
allmörgum árum var ég á veiðum í Selá í
Vopnafírði. I „hollinu“ var gamall Banda-
ríkjamaður, kominn á eftirlaun, sem Ralph
Lonius hét. Mér er þessi maður, sem var
mikill heiðursmaður og góður flugu-
maður, minnisstæður, m.a. af því, hve
ákaflega líkur hann var frægum samlanda
sínum, Ernest Hemingway. Um hádegi
síðasta daginn var þessi maður laxlaus.
Hann hafði þó sett í nokkra laxa, en misst
þá. Ég bauðst til að leiðbeina honum
þennan eftirmiðdag, þar sem ég var
kunnugur ánni, en þetta var í fyrsta sinn,
8
VEIÐIMAÐURINN