Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Qupperneq 11

sem hann veiddi í Selá. Ég skildi því
mínar „græjur“ eftir heima í veiðihúsi. Er
ekki að orðlengja það, að nokkra laxa fékk
hann þennan tíma og var alveg himin-
lifandi.
Þegar heim kom, bauð hann mér viskí-
lögg, og við skáluðum fyrir vel heppnuð-
um eftirmiðdegi. Síðan segir hann við mig
eitthvað á þá leið, að hann viti, að ekki
þýði að bjóða mér peninga fyrir þennan
góða greiða, sem ég hafi gert sér. Ég segi
honum auðvitað, að slíkt komi ekki til
greina. Enda hafi ég haft mikla ánægju að
vera með honum og ætlist ekki til neinna
launa. Við ána röbbuðum við saman um
heima og geima, en þó að mestu um veiðar.
Hann var ekkill og hafði farið einn víða um
heim til veiða. Verið í Noregi, Kanada,
Argentínu og víðar. Hann hafði góða frá-
sagnargáfu, -og það var ekki bara af
kurteisi, að ég sagðist hafa haft ánægju af
samverunni.
Þá segir hann við mig, að ég verði að
þiggja af sér flugu að skilnaði, sem ég
þakkaði. Hann dregur uppúr pússi sínu
flugu, sem hann gaf mér. Flugan var með
rauðum og gulum hárum, búkurinn gyllt-
ur, hausinn svartur með gulu auga og
svörtum augasteini. Stærðin hefur líklega
verið 2/0. Hann segir við mig, að sér
finnist svipur minn skrýtinn, og hafi ég
líklega aldrei séð svo ljóta flugu! Og
kannski hefur það verið orð að sönnu! Þá
segir hann: „Reyndu þessa, þegar þú hefur
reynt allar hinar“.
Að svo mæltu kvöddumst við, og ég hef
ekki séð hann síðan. Þetta var í seinni hluta
júlí.
Um mánaðamótin ágúst-september
þetta sama ár var ég í síðustu veiðiferð
sumarsins. Þetta var í fremur lítilli á í
Dölum, sem Fáskrúð heitir. Ain var
nokkuð vatnsmikil, en þó ekki lituð að ráði.
Ég var að veiða í svokölluðum Helluhyl,
fallegum flugustað. Klukkan mun hafa
verið tæplega 8 að kveldi, en veitt var til
kl.9. I hylnum var mikið af laxi. Ég hafði
verið þarna í líklega þrjár klukkustundir,
og hafði fljótlega fengið tvo laxa (báða á
Jock Scott), en ekki orðið var hátt í tvo
tíma. Ég tók lífinu með ró og var búinn að
kasta ótal flugum, en ekki reist lax. Þá rekst
ég á amerísku fluguna, minnist orða gamla
mannsins: „Reyndu þessa, þegar þú hefur
reynt allar hinar“. Fluguna hnýti ég á og
byrja efst í hylnum, nokkuð fyrir ofan
besta tökustaðinn, og fikra mig svo neðar í
hverju kasti. Þegar ég kem niður undir
tökusvæðið, kemur stór lax á mikilli ferð,
þrjá, fjóra metra, bókstaflega eins og
tundurskeyti, hálfur uppúr vatninu, og
hvolfir sér á fluguna. Eftir 40 mínútna
viðureign liggur 161/2 punds hængur við
fætur mér, aðeins litaður, en þó fallegur og
vel vaxinn lax. Þessi lax reyndist vera
bikarlax Stangaveiðifélags Akraness það
árið, en í því hef ég nú verið félagi í 30 ár,
og hafði það félag ána á leigu. Tvo aðra
minni laxa fékk ég á fluguna áður en veiði-
tíma lauk um kvöldið. Þrjá laxa í viðbót
fékk ég á þessa flugu í ferðinni.
Næstu ár veiddi ég marga laxa á um-
rædda flugu, og seinast var hún orðin
bókstaflega uppurin. Því miður er ég ekki
fluguhnýtari sjálfur og hafði ekki hugsun
á að láta hnýta eftir henni meðan hún var
og hét. Hefur mér ekki tekist að fá hana.
Þó hefur vinur minn og veiðifélagi, Harald
Snæhólm, flugstjóri, leitað hennar í
Bandaríkjunum, en aldrei fundið. Mig
minnir að gamli Ameríkaninn hafi nefnt
hana Yellow Maribou Muddler. Mickey
Finn líkist henni nokkuð, en er þó að ýmsu
leyti öðruvísi.
Eins og áður sagði er ég félagi í Stanga-
VEIÐIMAÐURINN
9