Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Síða 15

maðkaflugu, hún er kolsvört:
Skottið er hár úr kálfshala, og
má það gjarna ná aftur fyrir
öngulinn sem nemur hálfri
lengd hans.
Búkurinn er vafmn vindillaga
úr svörtu ullarbandi, og er
hann frekar mikill um sig.
Skegg er úr svörtu cockhackle,
sem vafið er allan hringinn.
Haúsinn er lakkaður svartur.
Sem sagt kolsvört fluga og svo einföld
að allri gerð, að hver einasti veiðimaður
ætti að geta hnýtt hana.
Reynslan hefur sýnt mér, að í skottið er
bezt að nota hár úr kálfshala og miklu
árangursríkara en t.d. stíf hár. Þetta er
vegna þess, að hár kálfshalans verða svo
lifandi í vatninu.
Nauðsynlegt er að vefja búkinn mjög
þétt, því að annars er hætta á, að hann
rakni upp eða renni aftur með önglinum í
kastinu.
Eg veiði mjög oft á þessa flugu með því
að nota svokallað „Portland hitch“, og
nota ég þá einkrækju. Vegna þess, hve
búkurinn er mikill, er gott að smyrja
fluguna með siliconekremi, og nær maður
þá mjög góðu og skemmtilegu floti á
fluguna.
Eitt það skemmtilegasta við það að nota
„Portland hitch“ er það, að maður sér svo
vel, þegar laxinn tekur. Það er óskaplega
spennandi að sjá allt í einu þennan stóra
kjaft koma upp á yfirborðið og grípa flug-
una. Þá reynir á að vera ekki of fljótur á sér
að bregða við laxinum, heldur gefa honum
smátækifæri til að snúa sér við.
Það hefur löngum þótt brenna við, að
veiðimenn séu duglegir við að grobba yfir
því, hvað þeir hafi fengið marga og stóra
laxa, og ég stenzt ekki mátið.
Ég lýk þessum línum með því að segja
frá því, að af tveim tuttugu og sjö punda
löxum, sem ég hef fengið, var annar tekinn
á Pate Diablo einkrækju nr. 8. Ég fékk
hann í Brúarpolli í Víðidalsá í júlí 1977
og notaði „Portland hitch“. Sá bar-
dagi tók um það bil 40 mínútur. Sporður
laxins var svo stór, að konan mín var í
vandræðum með að koma “tailernum“ á
laxinn, en aðstæður eru þannig í Brúar-
polli, að erfitt er að draga laxinn upp á
land, og 27 punda lax er erfitt að taka með
berum höndum upp á sporðinum.
Stuttu áður en ég fékk þennan lax land-
aði konan mín 19 punda laxi á sama stað á
sömu stöng og á sömu flugu, og satt að
segja var hann reglulega myndarlegur
þangað til hinn laxinn kom á land.
Hinn tuttugu og sjö pundarann veiddi
ég 1979 í Garðari í Víðidalsá á Hairy Mary
tvíkrækju númer 8.
Gaman væri að heyra hvort einhver
hnýtir Pate Diablo í sumar og hvort hann
hefur heppnina með sér.
Góða skemmtun.
27.júní 1981.
VEIÐIMAÐURINN
13