Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Síða 21

sagði Eggert. „Þá er bezt, að þú komir
með mér, Kristján minn. Það er fallið
sæmilega út, ég skal kenna þér á Höklana.
En við skulum bíða og sjá fyrst, hvernig
honum Sigurði gengur. Það gæti nú ein-
hver hafa verið að koma upp“.
Og það var ekkert annað en það, að
Sigurður setti þarna í fallegan físk, í kvísl
að norðanverðu.
Þá lifnaði nú yfír Eggert og hann sagði:
„Jæja, látum hann landa, svo komum við
niður eftir“.
Og hann sýndi mér tökustaðina, sem
þarna eru, þegar laxinn er að ganga úr
sjónum. Eg þekki þetta síðan.
Svo skeði ekkert nema það, að ég fékk
fjóra þama í Höklunum. Þessir fískar
okkar Sigurðar voru allir stórir, tveir voru
18 punda.
Hinir fengu einn fyrir ofan brúna, og
mig minnír, að þeir, sem voru ofar, hafi
fengið tvo. Þessa laxa höfum við Sigurður
sennilega rekið upp eftir til þeirra.
Eg man alltaf, hvað ég heyrði svo sagt
um þetta seinna: „Það er alveg voðalegt
að veiða með þessum manni, hann fer með
kunnugum og hirðir allt, sem er að ganga
upp í ána“.
Þessir hlutir fóru fyrst að lagast, þegar
Stangaveiðifélag Reykjavíkur var stofnað.
Þá hurfu smám saman forréttindi fárra
manna og fleiri fóru að komast að í ánum á
góðum tímum. Og um leið hurfu þessar
sérkennilegu skiptingar.
Fall er fararheill.
Ég hef alltaf haft gaman af að veiða í
Elliðaánum og verið heppinn í þeim, oft
fengið þar góða veiði.
Það var einu sinni, að við vorum þar
saman um stöng, ég og vinur minn Halldór
Erlendsson. Þetta var á þeim árum, þegar
voru bara þrjár stengur í ánni, tvær fyrir
neðan, ein fyrir ofan.
Ég kom dálítið of seint í ána, var að láta
draga úr mér tvo jaxla. Og þegar við
byrjuðum, þá voru hinir búnir að veiða í
hálftíma. Þar var Egill bílstjóri, sá sem
keyrði stóru karlana. Hann var að landa
þeim þriðja.
Ég fór að veiða á Breiðunni. Og þegar
fyrsti fiskurinn var að taka, datt ég og varð
stígvélafullur. Þarna var fullt af áhorf-
endum, og hláturinn var hræðilegur. Ég
fór úr stígvélunum og fór að vinda, en
Halldór tók við stönginni.
Ég hugsa með mér, að þeir skuli ekki
horfa meira á mig hérna.
„Við skulum fara upp í Höfuðhyl”,
segi ég við Halldór. „Ég ætla að jafna við
hann Egil. Þú skalt bara vera við löndun-
ina hjá mér“.
Við keyrðum svo upp eftir og tókum
Einar Tómasson með okkur, en hann var
þá staddur þarna, við fískuðum oft saman.
í Höfuðhyl fékk ég tólf laxa í beit á
fluguna.
Þá sagði ég við Halldór: „Nú skal hann
Einar fá sér í soðið“. Og Einar tók þann
þrettánda.
En Egill bætti einum við þessa þrjá,
sem hann var búinn að fá.
Höfuðhylurinn var góður í þá tíð, þá
var hann endastöðin, fiskurinn komst ekki
lengra. Það var oft bunkinn af honum þar.
Þegar þessi saga gerðist, var Halldór
nýbyrjaður að veiða. Við veiddum saman
í sjö ár.
Halldór var afskaplega góður veiði-
maður. Ég hef aldrei fískað með eins
skemmtilegum flugumanni. Hann var
mikill kunnáttumaður, og það deilir
enginn um það, hvað hann kastaði fallega
og vel.
Það var alltaf gamansamt með okkur.
VEIÐIMAÐURINN
19