Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Blaðsíða 27

„er þetta alveg pottþétt, að þú hafir
þetta?“
„Alveg pottþétt“, sagði hann.
Við fórum á tveim bílum, þar sem við
vorum með sína stöngina hvor. Það var
heppni, því að þegar ég kem í veiðihúsið,
segja þeir mér, að það sé búið að selja
öðrum manni þessa stöng, sem ég átti að fá.
Sá, sem bauð mér, hafi' bara haft umráð
yfir einni stöng, ekki tveimur. Og ekki
vildu þeir samþykkja, að við yrðum saman
um stöng.
Svo að ég varð að keyra til baka.
Eg var á Blönduósi um nóttina. Næsta
morgun fór ég snemma á fætur og fór fram
í Hallá, en ég hafði hana þá á leigu, var með
hana í nokkur ár.
Ég fór fram á dal. Á hádegi var ég búinn
að landa sextán. Og svo stórir voru þeir, að
ég þurfti að fara þrjár ferðir að sækja þá.
Þetta voru grálúsugir fiskar, höfðu verið að
koma um nóttina.
Svona endaði nú þessi ferð, sem virtist
ætla að verða sorgarferð.
Þetta má nú kalla heppni.
Ég ætla að verða númer eitt.
Norðurá er afskaplega skemmtileg og góð
á.Ég fékk þar einu sinni 39 laxa, en annars
hef ég aldrei fiskað neitt mikið í henni.
Það var einu sinni, að ég fór þangað með
vini mínum, við vorum báðir með stöng.
Við komum heldur seint, og þessir
höfðingjar, sem voru þarna, höfðu út-
hlutað okkur bara einhverju.
Þegar við gengum út úr húsinu til að
veiða, gat ég ekki stillt mig um að segja við
vin minn, svo að hinir heyrðu: „Við
skulum bara vera saman, og það er bezt,
að þú verðir númer tvö, ég ætla að verða
númer eitt“.
Og þannig fóru leikar.
Glampandi srnáflugur.
I annað skiptið af tveim, sem ég veiddi í
Laxá í Aðaldal, var Reinhard heitinn
Lárusson með mér á stöng. Við vorum
þarna í tvo daga.
Þegar við komum í ána, höfðu hinir
verið þar í fjóra daga.
„Hvað tekur hann ?“, spurði ég einn
þeirra.
„Blessaður, Kristján minn, litlu flug-
urnar,svona nr. 6 og 8, hann er þyrstur í
þær“, svaraði hann.
Reinhard var með kíki með sér.
„Keyrðu“, sagði hann „við skulum líta
í kíkinn og sjá, hvernig gengur með litlu
flugurnar“.
„Ætlarðu að fara að eyða tíma í það,
þegar mig langar að fara að fiska?“,
spurði ég.
„Það gerir ekkert til, bara einn eða tvo
tíma“, sagði Reinhard.
Og það var ekki að sökum að spyrja.
Þetta voru þá glampandi, þriggja tommu
spænir. Það voru litlu flugumar þeirra,
nr.6 og 8.
Ég var ekki með einn einasta spón. En
ég var með stóru flugurnar mínar, nr. 6/0
og svoleiðis.
Svo gekk þetta nú svona dásamlega. Við
fengum sextán laxa á eina stöng á tveimur
dögum, alla á flugu.
Meðalþunginn var 16 1/2 pund, komið
til Reykjavíkur. Sá minnsti var 9 pund, sá
stærsti 24 pund, hitt allt saman frá 14 upp
í 18 pund.
VEIÐIMAÐURINN
25