Veiðimaðurinn - 01.08.1981, Blaðsíða 33

Jón Eiríksson
Akranesi
Draumur
vísar á veiðistað
Þeir atburðir, sem nú verður sagt frá,
munu hafa átt sér stað síðsumars 1935. Ég
átti þá heima hjá foreldrum mínum að
Hesti í B'orgarfirði.
Hin gjöfula veiðiá, Grímsá, rennur
skammt frá bænum, á mörkum landar-
eignarinnar á allstóru svæði. í mínum
huga er Grímsá og var ævintýri, fullt af
leyndardómum, leyndarmálum og gátum,
sem veiðimaðurinn þarf að ráða, ef hann
á að geta veitt. Og stundum verður heil-
brigð skynsemi að víkja fyrir sjötta skiln-
ingarviti veiðimannsins.
I meginatriðum breytist Grímsá ekki
frá ári til árs. Veiðistaðirnir eru yfirleitt
þeir sömu. Þó eru til hyljir, sem eiga það til
að fyllast af sandi, svo sem Hólmavaðs-
kvörn og Móbergshylur. Aðrir breytast
lítilsháttar. En þegar þetta gerðist, voru
Móbergshylur og Hólmavaðskvörn báðir
mjög góðir. Til að taka af allan vafa skal
tekið fram, að Hólmavaðskvörn tilheyrir
ekki Hestlandi.
Svo sem venja var, hafði Grímsá verið
leigð þetta sumar, en nú var leigutíminn
að renna út, og það var búið að ákveða, að
Jón Eiríksson með morgunveiði úr Grimsá, löngu
eftir að sá atburður gerðist, sem greinin fjallar um.
ég og Björn sál. bróðir minn skyldum hefja
veiðina að heiman. Vindur mun hafa verið
austlægur, í dögun svo til logn, en vindinn
herti eftir því sem á daginn leið. Aður en
við fórum að sofa kvöldið áður ákváðum
við að hefja veiðamar daginn eftir í Lamba-
klettsfljóti eða Hólmavaðskvörn, en veiða
síðan á efra svæðinu eftir hádegi.
Þessa nótt dreymdi mig, að ég væri að
veiða, og það var lax á hjá mér. Mér fannst
ég vaða hægt aftur á bak í átt að landi, en
VEIÐIMAÐURINN
31