Feykir - 09.02.2022, Síða 7

Kapteinn Antti, Gunnar og Santtu, svili Gunnars, á seglskútu. „Förum á sumrin
að sigla og þvílík fegurð úti á hafi," segir Gunnar.
Nú er Finnland stundum kallað
þúsund vatna landið. Hefurðu
komist í kynni við einhver
þessara vatna? „Finnar eru
með mikla tengingu við vötnin
sín og ekki óalgengt að eiga
bústað eða hafa aðgengi að
einhverjum bústað við eitthvert
vatn. Tengdaforeldrarnir eiga
bústað nálægt Posio í
Lapplandi við vatn sem heitir
Kitkajärvi sem er sautjánda
stærsta vatn Finnlands og er
yndislegt að fara þangað, fara í
sauna, synda í vatninu og njóta
náttúrunnar. Svo er maður að
heimsækja bústaði vinanna og
þar kemst maður í kynni við
önnur vötn eða ár.“
Nú þykir okkur Íslendingum
finnskan vera frekar furðulegt
tungumál og er kannski ekki úr
háum söðli að detta. Ertu
orðinn flinkur í finnskunni? „Ég
get bjargað mér á finnsku en
þetta er ekki auðvelt tungumál,
þó heillandi. Ég vinn við
enskumælandi skóla og hefur
það tafið tungumálanám mitt,
en ég reyni alltaf að bæta við
mig. Finnskan er með 15
beygingarföll á meðan
íslenskan okkar er eingöngu
með fjögur eins og við vitum.
En ég læt bara vaða, ekki mikið
að spá í beygingar ef ég get gert
mig skiljanlegan. Ég þarf að
sækja námskeið á finnsku
vegna vinnu og lesa mikinn
texta. Þetta kemur hægt og
sígandi.“
Var þér kennt eitthvað fáránlegt
til að byrja með eða er það
orðinn vonlaus leikur með
tilkomu Google? „Það er margt
skondið við finnskuna. Ég
þakka fyrir að heita ekki Gulli
Palli í Finnlandi þar sem
framburður á þeim nöfnum
þýðir einfaldlega typpa-
pungur. Einnig þegar Finnar
segja „oj“ þá meina þeir að
eitthvað sé flott. Ég get sinnt
flestum mínum erindum á
finnsku þó það vanti stundum
upp á orðaforðann. Tengda-
foreldrarnir tala eingöngu
finnsku við mig svo ég hef
ekkert val, sem er jákvætt. Einn
daginn verð ég talandi finnsku
með miklu öryggi en það er
svolítið í það.“
Hvað er best við að búa í
Finnlandi og hvað hefur komið
þér mest á óvart? „Það er
ótrúlega fallegt í Finnlandi.
Árstíðirnar skiptast svo
greinilega og hver með sinn
sjarma. Á veturna getur frostið
farið undir -30°C og hægt er að
ganga út á sjó. Það er meira að
segja útbúinn vegur út í eyju
sem er nálægt Oulu og hægt að
keyra á bílum þangað á
ísilögðum vegi. Vorið getur
komið snemma og er almennt
milt veður hér í Finnlandi.
Hitastigið getur verið vel yfir
+10 gráður og fær maður því
gott vor. Við höfum verið í
vandræðum með skauta- og
gönguskíðakennslu sökum
hlýnandi veðurfars í janúar-
febrúar sl. 2-3 ár.
Sumrin geta verið hlý og
hitinn farið yfir 30 gráður og er
það of mikið fyrir minn smekk.
Aðstæður hér eru til
fyrirmyndar fyrir fjölskyldur í
formi leikvalla og útivistar-
svæða. Það eru ár sem renna í
gegnum borgina og margir
sem dýfa sér til sunds til að
kæla sig og eru með handklæði
á bögglaberanum til að þerra
sig og halda svo áfram leið
sinni.
Á haustin kemur svo
litadýrð náttúrunnar í ljós. Í
landi þar sem skógar eru hvert
sem litið er þá breytast lauf-
blöðin í ótrúlega fallega
litaflóru svo að maður getur
lítið annað en verið uppnuminn
af þessari fegurð. Finnar kalla
þetta fyrirbæri „Ruska“ og
minnast á það við hvert
tækifæri sem gefst.
Það sem hefur komið mér
mest á óvart er hvað þessar
blessuðu moskítóflugur eru
hrifnar af mér. Þessar flugur er
það eina sem ég gjörsamlega
þoli ekki við Finnland. Sem
betur fer er lítið um þær í
borginni en um leið og maður
leggur leið sína í skóginn þá
þefa þær mann uppi.“
Hvað gerir þú helst í frístundum
og hvað gera Finnar helst í
sínum frístundum „Íslendingar
tala um veðrið en Finnar tala
um ber. Þeir eru berjaóðir og
keppast um að tína sem mest
fyrir veturinn. Allir með sín
svæði og stranglega bannað að
gefa upp staðsetningu þess.
Verðmætustu berin kallast
„hilla“ eða cloudberries á
ensku. Því miður þekki ég ekki
íslenskuheitið á þessari
berjategund en þau er að finna
í mýrlendi og kostar t.d. ein
askja rúmar 3.000 íslenskar
krónur úti í búð. Ég persónu-
lega fer nú bara og tíni bláber í
næsta nágrenni og læt mér það
nægja meðan tengda-
foreldrarnir iða í skinninu að
keyra mörg hundruð kílómetra
til að byrja að hefja berjatínslu
á leynistaðnum sínum.“
Gunnar segir að Finnar fari
mikið á skauta og gönguskíði.
Flestir eiga sinn eigin búnað.
„Til að mynda hefur eldri
drengurinn minn þurft að
mæta með sinn útbúnað í
leikskólann og allir krakkarnir
fara á skauta og út að skíða á
braut sem er búin til fyrir þau,“
segir Gunnar og bætir við að
flestir Finnar séu tengdir
náttúrunni og finnist ótrúlega
mikilvægt að geta kúplað sig út
frá hinu daglega lífi og rækta
sálina úti í skógi.
„Sauna menningin er
heimsfræg og flestir eru með
saunu heima hjá sér. Þetta er í
flestum húsum og í sameign er
oftast sauna í kjallaranum. Við
í vinnunni erum með saunu í
kjallaranum og er hún
stundum hituð upp fyrir
starfsmenn. Það er illa liðið,
sérstaklega á almennings-
stöðum eins og t.d. sund-
laugum, að vera í sundfatnaði í
sauna. Það eru stór skilti sem
sýna að hér skuli taka allan
fatnað af – enda nekt ekki
tiltökumál hér í landi.
Sjálfum finnst mér gaman
að fara í körfubolta með
félögunum. Er búinn að eignast
góða vini hérna í Oulu og
flestir spila körfubolta. Æfingar
tvisvar í viku og leikir af og til.
Ég mæti þegar ég get og þessar
heimsfaraldurshömlur eru þó
ekki að hjálpa til. Einnig er
toppurinn að komast í siglingar
á sumrin hjá félögunum sem
stunda það stíft. Hér eru
margar almennings grill-
aðstöður og mér finnst mjög
gaman að mæta með
viðarkubbanna og exina og
kveikja bál og grilla. Svona
þyrfti að vera til á Íslandi. Á
sumrin þegar það er heitt, þá er
stranglega bannað að kveikja
elda og Finnar eru duglegir að
fylgja því.“
Fjölskyldan í gönguferð í Lapplandi með foreldrum Elisu, Riitta Saukko og Esko
Saukko.
Gunnar og vinir hans nýbúnir að klára körfubolta streetball mót og ákváðu að
skella sér í sjósund eftir góðan dag en fyrst þarf að ræða málin aðeins.
Kvöldsólin í Oulu.
06/2022 7