Landsfundur Sjálfstæðisflokksins - 01.11.1981, Qupperneq 3

Landsfundur 1981
j
Brjóstvörn frelsis
og sjálfstæ&is
Landsfundarræda Geirs Hallgrímssonar,
formanns Sjálfstœðisflokksins
Hér fer á eftir ræða Geirs Hallgríms-
sonar, formanns Sjálfstæðisflokksins á
setningarfundi 24. landsfundar Sjálf-
stæðisflokksins fímmtudaginn 29. októ-
ber1981.
Agætu landsfundarfulltrúar og gestir.
Eg býð ykkur alla velkomna til þessa
setningarfundar 24. landsfundar Sjálf-
stæðisflokksins og ekki síst þá, sem tekist
hafa á hendur langa ferð til að sækja
þennan fund.
Eg læt í upphafi máls míns þá ósk og
von í ljós, að við gerum okkur öll grein
fyrir, hvaða ábyrgð hvílir á okkur, sem
sækjum þennan landsfund.
24. landsfundur Sjálfstæðisflokksins
er settur.
Síðan síðasti landsfundur var haldinn,
hefur Jóhann Hafstein fyrrverandi
forsætisráðherra og formaður Sjálf-
stæðisflokksins fallið frá, en hann lést í
maímánuði 1980.
I hópi sjálfstæðismanna skal nú ekki
hafa mörg orð um Jóhann Hafstein, störf
hans í þágu Sjálfstæðisflokksins, lífs-
hugsjón hans sem féll svo vel að Sjálf-
stæðisstefnunni, og Jóhann átti svo
mikinn þátt í að móta og boða um ára-
tuga skeið. Jóhann var maður stór í
sniðum og hafði mikinn metnað þjóð
sinni til handa, hreinskiptinn dreng-
skaparmaður, sem mat ávallt heill flokks
og þjóðar meira en persónulegan
nietnað. Sjálfstæðismenn og þjóðin öll
standa í mikilli þakkarskuld við Jóhann
Hafstein og frú Ragnheiði Hafstein. Við
sendum frú Ragnheiði og fjölskyldu
hennar blessunaróskir.
Við minnumst lokaorða landsfundar-
ræðu Jóhanns Hafstein 1973:
,,Góðir sjálfstæðismenn. Við skulum
gera okkur fulla grein fyrir því mikilvæga
hlutverki, sem flokkur okkar á að rækja
nú sem endranær.
Sjálfstæðisflokkurinn er víðfeðmasta og
sterkasta aflið í þjóðfélaginu til þess að
viðhalda trausti og festu, trú á landið og
framtíð þjóðarinnar. í lífsskoðun og hug-
sjónum sjálfstæöisstefnunnar er kjöl-
festa komandi kynslóða.
I trausti á Guð og góðan málstað
Geir Hallgrímsson, formaður Sjálfstœðisflokksins.
viljum við heyja baráttu okkar fyrir vax-
andi samhug og heill allra íslendinga,
sem lifa og stríða við nyrstu höf í nábýli
við elda og ísa.
Ég biðþess, að miskunn forsjónarinn-
ar verði Islandi holl um alla framtíð til
farsældar fyrir aldna og óborna.”
Eessi orð Jóhanns Hafstein, okkar
látna leiðtoga, munu verða okkur leiðar-
ljós á24. landsfundi Sjálfstæðisflokksins
ogendranær.
Við rísum úr sætum og minnumst
Jóhanns Hafstein.
Þótt flokksstarfið og skipulagsmál
verði sérstaklega til umræðu á kvöld-
fundi, þykir mér rétt að minnast þess á
setningarfundi að fyrir réttu ári lét
Sigurður Hafstein af störfum fram-
kvæmdastjóra Sjálfstæðisflokksins sam-
kvæmt eigin ósk. Ég vil sérstaklega
þakka Sigurði mikil og góð störf, fórnfýsi
og dugnað um 9 ára skeið og óska honum
velfarnaðar í nýju starfi.
Kjartan Gunnarsson hefur nú starfað
sem framkvæmdastjóri Sjálfstæðis-
flokksins um eins árs skeið og jafnframt
hefur Inga Jóna Þórðardóttir starfað sem
framkvæmdastjóri fræðslu- og út-
breiðslumála. Veit ég að ég mæli f.h.
allra þeirra, sem unnið hafa með þeim,
þegar ég segi, að góð reynsla hafi þegar
fengist af starfi þeirra og sjálfstæðismenn
bindi miklar vonir við mikilvæg hlutverk
þeirra í framtíðinni.
Eftir og fyrir síðasta landsfund 1979 og
kosningarnar 1978 fór fram víðtækt starf
að stefnumótun. Niðurstöður þessar
birtust í stefnuyfirlýsingu um efnahags-
mál. ,,Endurreisn í anda frjálshyggju”,
sem almenn samstaða var um, sem og
aðrar ályktunartillögur.
Mínnihlutastjórn Alþýðu-
flokksins
Á síðasta landsfundi var og almenn
samstaða um andstöðu við þáverandi
ríkisstjórn Alþýðubandalags, Alþyðu-
flokks og Framsóknarflokks.
Slit þess stjórnarsamstarfs komu þó
fyrr en búist var við, eða í byrjun október
1979.
Sjálfstæðismenn höfðu þegar áður
krafist afsagnar þeirrar stjórnar og nýrra
kosninga og töldu rétt að vera sjálfum sér
samkvæmir eftir að stjórnarslitin voru
staðreynd. Ástæðurnar voru einkum
tvær. Annars vegar var talið, að lengri
aðdragandi kosninga gæfi vinstri flokk-
unum tækifæri til að kenna öðrum um
ófarir sínar og hins vegar var talið nauð-
synlegt í ljósi kosningaúrslitanna 1978 að
fá ótvírætt umboð frá kjósendum til
nauðsynlegra aðgerða eftir kosningar.
Æskilegast var talið að vinstri stjórnin
sæti fram að kosningum, en þar sem
Alþýðubandalag og Framsókn hlupu
einnig frá var þess ekki kostur.
Fljótlega lá fyrir að minnihlutastjórn
Sjálfstæðisflokksins var þá ekki mögu-
leg, þar sem enginn annar flokkur vildi
veita henni hlutleysi.
Spurningin var því um minnihluta-
stjórn Alþýðuflokks eða utanþings-