Muninn

Árgangur

Muninn - 01.08.2021, Síða 40

Muninn - 01.08.2021, Síða 40
dagarnir Fyrst fór ég í Héraðsskólann í Reykholti sem var heimavistarskóli með um 130 nemedur. Það var mikið íþrótta og félagslíf í skólanum og var ég á kafi í því, bæði sem þáttakandi og í stjórn íþrótta og skólafélagsins. Þrátt fyrir ágæta tímasókn hjá mér var tími fyrir heimanám lítill, en þetta reddaðist allt. Nemendum í skólanum var skipt á tvær vistir á tveimur hæðum, strákar og stelpur sér. Þrátt fyrir frábært félagslíf var samt eitt mesta sportið að stelast á milli vista eftir lokun, helst milli 2 og 4 á nóttunni þegar gæslufólkið var alveg örugglega sofandi. Til að komast á kvennavistina þurftum við strákarnir að nota stiga upp á aðra hæð í gegnum glugga. Síðasta slíka ferðin fyrra árið mitt endaði illa, þar sem einn drengurinn flaug úr stiganum niður á frostna jörðina og var honum dröstlað inn í sitt rúm með heilahristing og fleiri áverka. Mamma mín (Gerður) var vistargæslumaðurinn á vistinni og pabbi (Vilhjálmur) var skólastjórinn og þau bæði, og læknirinn vissu aldrei annað en að strákurinn hafi dottið svona líka harkalega úr rúminu. Seinasta árið mitt í skólanum var strákum og stelpum blandað á vistarnar og næturferðir lögðust með öllu af. - Unnar Einn góðan veðurdag var ég að ferðast með félaga mínum sem er sá allra heiðarlegasti sem ég þekki. Við vorum á kraftlausum bíl á leið niður mjög bratta brekku og vinur minn að keyra og hann keyrir aldrei hraðar en á 90 kílómetra hraða. Ég vildi endilega kanna hvort bílinn færi hraðar og hvatti félaga minn eindregið til að stíga allt í botn. Hann harðneitaði en ég pönkaðist í honum þangað til hann gaf sig og stóð bílskrjóðinn í botn. Við komumst í 120 og ég fagnaði gríðarlega. Í miðjum fögnuði sáust blá ljós og skömmu síðar var félagi minn kominn inn í lögreglubíl og nokkrum tugum þúsunda fátækari. Lærdómur sögunnar, farið á réttum hraða í gegnum lífið og látið ekki plata ykkur út í hluti sem þið viljið ekki taka þátt í. Myndin af mér er í hestaferð sem félögum mínum þótti vænlegri kostur en bílar því hestar ferðast um á löglegum hraða. - Heimir Haraldsson gömlu góðu Árshátíðin mín í 2. bekk var eiginlega klúður frá upphafi til enda og mér fannst ég gera mig að svo miklu fífli að ég íhugaði alvarlega að skipta um skóla á tímabili. Fyrra klúðrið var þegar við vorum að bera af hlaðborðinu eftir aðalréttinn, það var ekkert um að vera, engin skemmtiatriði og engin tónlist. Ég var ein að ganga inn á gólfið sem var nánast orðið tómt þegar ég missteig mig hrikalega og skall í gólfið með svo miklum hávaða að það glumdi í höllinni. Ég hafði það á tilfinningunni að allur skólinn hafi horft á mig detta en það var sennilega ekki raunin. Hitt stóra klúðrið var þegar starfsmaður Bautans var að koma með eftirrétti inn í Höllina sem hann rúllaði inn á vagni. Honum tókst að klessa á svo að stór hluti eftirrétta kvöldsins datt í gólfið. Minn bekkur var þá settur í að gera nýja eftirrétti og ég fékk það hlutverk að setja rautt kokteilber á toppinn á öllum eftirréttunum. Ég áttaði mig ekki á því að safinn sem berin voru í lituðu hendurnar mínar. Ég var því með eeeeldrauðar hendur það sem eftir var kvölds. - Anna Eyfjörð Á mínum menntaskólaárum var djamm allar helgar og rúnturinn var á sínum stað, hring eftir hring... Allskonar böll, árshátíðir og heimapartý. Í minningunni var eiginlega bara alltaf gaman. Ég hljóma líklega frá fornöld (þrátt fyrir að vera ung!) en ég fékk minn fyrsta farsíma fljótlega eftir að ég var byrjuð í Menntaskólanum á Egilsstöðum. Fyrir það þurftum við alltaf að hringja í heimasíma hvert hjá öðru og skipuleggja djamm og hittinga þannig. Á litlum stað er allt einfaldara. Við vinirnir áttum okkar staði, einhverjir voru að leigja út í bæ og gátu því alltaf haldið partý. Við fórum á öll böll og lögðum allt í skemmtanalífið. Við fórum þrjár verslunarmannahelgar í röð hingað norður á Akureyri og bjuggum á tjaldstæðinu. Einu sinni redduðum við okkur bílstjóra og stórum bíl og fórum hópur saman á ball með Sssól í Ýdölum, við keyrðum svo heim um nóttina, samtals 408 km! Við lögðum allt í sölurnar fyrir gott djamm. Ég lifði sveitaballatímana, þeir voru engu líkir… Það sem stendur upp úr öllu þessu er fólkið sem ég kynntist í menntaskóla, þar eignaðist ég vini fyrir lífstíð og auðvitað eiginmanninn minn sem ég kyssti fyrst á busaballi… - Eyrún Huld 38
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Muninn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Muninn
https://timarit.is/publication/429

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.