Ský - 01.01.2015, Side 21

1. tbl. 2015 SKÝ | 21
Trymbillinn Gunnar Jósefsson spilaði í ýmsum hljómsveit­
um, meðal annars Systur Söru í aldarfjórðung, en aldrei
fór hann í hljóðver. „Því miður er ekki til ein einasta upp­
taka frá öllum ferlinum, það er eiginlega synd, ekki einu sinni frá
tónleikum, eða dansiböllum, sem var okkar aðalvettvangur.“
Þó að hljómdiskar með tónlist Gunnars og félaga hafi aldrei
verið gerðir eru það mynddiskarnir hans sem eru á toppnum og
hafa verið lengi.
Á næsta ári verða 30 ár frá því Gunnar stofnaði myndbanda­
leiguna Laugarásvídeó sem hann rekur enn, nú á Dalbrautinni,
af myndarbrag enda eina alvöru leigan sem eftir er í landinu, að
hans sögn. Og eftir því sem leigunum fækkar eykst aðsóknin hjá
honum. Nú er einn af hverjum átta íbúum lýðveldisins á við­
skiptamannaskrá hjá leigunni, eða 44.879 manns. Frægastur?
„Ætli það sé ekki hæstvirtur forsætisráðherra,“ segir hann og
hlær. „Heyrðu ... sé hér að hann skuldar mér 2000 kall, ekki skrifa
það, vil ekki annað lekamál fyrir ríkisstjórnina.“
„Það eru semsagt fjórar spólur sem hann skuldar mér, en leigan
á DVD­diski er 500 kall og hefur ekki hækkað síðan 1991, í 24 ár.“
„Það sem skiptir öllu máli er að kaupa rétt inn, vera með rétta
blönduna af efni. Ekki bara það nýjasta og vinsælasta, það efni er
auðveldast að finna á netinu og hala niður. Sjónvarpsstöðvarnar
eru núna líka komnar með leigu, en það eru allir með sömu 4000
myndirnar. Hjá mér eru 33.094 DVD­diskar og Blue­ray á skrá.
Hér er hægt að fá og sjá allt. Norræna spennuþætti, heimilda­
myndir um Búrma, ellefta september, arabíska vorið, hlébarða í
Zambíu og auðvitað kvikmyndir frá öllum heimshornum, jafnvel
Ameríku.“ Elsta myndin, sem hægt er að leigja hjá Gunnari, var
gerð fyrir um hundrað árum, sú nýjasta er frá þessu ári.
„Það eru margir, mjög margir sem hafa leigt hjá mér, um
og yfir eitt þúsund myndir. En metið á einn mikill og góður
kvikmyndaáhugamaður, hann hefur leigt hjá mér, nákvæmlega
5.771 mynd miðað við daginn í dag. (Ef meðalmyndin er einn og
hálfur klukkutími, þá eru þetta 577 þúsund klukkutímar, 24,046
dagar, 65,88 mánuður, 5,5 ár eða 16,46 ár miðað við átta tíma gláp
á dag. Leigan var opnuð fyrir 29 árum.)
Þegar ég spyr hann um vinsælustu myndirnar er hann fljótur
að fletta því upp. „Númer þrjú er þýsk óskarsverðlaunamynd,
Das Leben der Anderen (Líf annarra), númer tvö er amerísk
kvikmynd með Clark Gable frá 1939, stórmyndin Gone With The
Wind (Á hverfanda hveli) og númer eitt, sem mest leigða mynd­
in í Laugarásvídeói, er ... tuttugu og tveggja ára gömul hasar­,
grín­ og spennumynd frá Hong Kong, City Hunter (Veiðimaður
borgar innar) með ofurhetjunni Jackie Chan. Frábær mynd, sem
lifði af stórbrunann fyrir fimm og hálfu ári.“
Vorið 2009 var kveikt í myndbandaleigunni með eins konar
eldsprengju. Gunnar lét það ekki stoppa sig. Brennuvargurinn
fannst aldrei.
„Auðvitað var þetta mikið áfall, þegar kveikt er viljandi í lífs­
viðurværinu og merkilegum menningarverðmætum. Það tap­
aðist fullt af ómetanlegum myndum og minjagripum tengdum
kvikmyndum. En fjórum mánuðum seinna opnaði ég á ný. Og
hér er opið og hefur verið alla daga ársins nema einn, en ég hef
alltaf lokað á jóladag. Þá fæ ég mér góðan skammt af uppáhalds­
matnum mínum, hangikjöti og uppstúf.“
„Gullár myndbandaleiganna voru frá 2004 til 2009, en síðan
hefur mikið breyst. Niðurhal, sjónvarpsstöðvarnar eru komnar
með leigur og erlendar veitur eins og Netflix komnar á ís lenska
markaðinn. Á þessum tíma gáfu rétthafar út milli 50 og 100
myndir út í mánuði. Núna kannski tíu. Markaðurinn er orðinn
allt of lítill, of fáar leigur til þess að það borgi sig að standa í því
að gefa út nýtt efni fyrir íslenskan örmarkað. En ég hef alltaf verið
duglegur að kaupa inn nýtt og öðruvísi efni frá útlöndum. Í sjálfu
sér hefur samsetning á þeim hópi sem kemur hingað ekki breyst
mikið á þessum þrjátíu árum. Frekar það að heimilisföngin, eru
ekki bara hverfið hér eins og það var fyrst. Hingað kemur for­
sætisráðherra úr Breiðholtinu, hæstaréttardómari úr Hafnarfirði,
ritstjóri úr vesturbænum, húsmóðir úr Salahverfi og rithöfundar
úr miðbænum. Svo koma sumir hingað, og hafa gert í öll þessi ár,
ekki svo mikið til að taka mynd heldur til að spjalla um daginn og
veginn, pólitík. Enda fylgist ég vel með. Og plataði jafnvel sjálfan
mig að kjósa Framsókn síðast. Það geri ég sko ekki aftur.“
„Síðan tek ég eftir því að yngra fólk er farið að koma meira
en fyrir nokkrum misserum, það vill sjá eitthvað öðruvísi, veit
mikið um kvikmyndir og jafnvel pólitík, spyr um mottuna en
hana skerði ég ekki fyrr en verðtryggingin á Íslandi verður aflögð,
enda eitur.“
„Og þá er bara að bjóða fólki upp á enn meiri og betri þjónustu,
nú er ég til dæmis að innrétta lítið horn hér í leigunni þar sem
fólk getur keypt bráðnauðsynlegar lífsnauðsynjar eins og kaffi,
uppþvottalög og dömubindi, enda er opið hér frá þrjú og langt
fram á kvöld.“
Og stundum, eftir langan og strangan dag hjá Gunnari, eftir
lokun, má heyra óm, Gunnar að þenja húðirnar á trommusettinu
sem er á bak við, lag frá bítlaárunum eftir stónsarana.
Gunnar jósefsson hefur rekið laugarásvídeó af myndarskap í tæp þrjátíu ár.
síðustu alvöru leiguna sem eftir er í lýðveldinu, segja sumir.