Ský - 01.06.2002, Side 15

GOTURNRR
KflTRIN OLflFSi
Heimsborgarinn Katrín Olafsdóttir
dansar með börnunum sínum á
kvöldin, leikstýrir kvikmyndum á
daginn og galdrar fram seiðandi
krásir handa gestum sínum hvenær
sem færi gefst.

Hteígi
Bergstaðastræti í Reykjavík (1972-1976) Fyrstu minningarnar á
ég úr Bergstaöastrætinu þar sem ég bjó meö mömmu og pabba.
Fyrir tilviljun var ættarsetur blóöfööur míns beint á móti húsinu
okkar og þar bjó pabbi á jarðhæóinni. Því vaknaði ég alltaf eld-
snemma á morgnana, stalst yfir götuna, inn í garöinn og að svefn-
herbergisglugganum hans pabba. Svo horfði ég dáleidd á hann
sofa. Á veggnum fyrir ofan rúmiö hékk hiö fræga plakat sem sýnir
Uncle Sam benda grimmilega á þann sem á horfir. Mér fannst hann
auðvitað vera að skamma mig fyrir gægjurnar og var sem lömuó af
ótta. Seinna sagöi pabbi mér aö Sam þjónaði þeim eina tilgangi að
kærastan myndi taka inn p-pilluna.
Tjarnarból á Seltjarnarnesi (1977-1979) í Tjarnarbólinu var krökkt
af krökkum og mikil blokkarstemmning. Mesti vandinn sem blasti
viö manni í daglegu amstri var sú brjálaða pressa drengjanna í
hverfinu að maður girti niður um sig og sýndi á sér píkuna. Þessar
athafnir fóru jafnan fram í ruslageymslum blokkarinnar og til þess
að stelpurnar létu undan þrýstingnum buðust strákarnir oftast til
aö sýna typpin sín á undan. Þetta var náttúrlega ömurleg sjón,
þetta áhangandi rusl, og alveg út í hött. Ég lét aldrei undan og girti
aldrei niður um mig t þeirra viðurvist, sýndi þeim ekki einu sinni í
nærbuxurnar.
Holtsbúð í Garðabæ (1979-1982) Næst komum viö okkur fyrir í
hverfi Viðlagasjóðshúsa þar sem öll húsin eru eins. Innandyra ríkti
lúxus í formi rúmgóðs sánabaðs, en enginn í hverfinu fór nokkru
sinni í sána að mér vitandi. Allt um kring voru nýbyggingar og
dögunum var eytt í aö vaða húsagrunna og smíða fleka.
MHHB
Ljósmynd: PÁLL STEFÁNSSON 13 SKÝ