Ský - 01.06.2002, Blaðsíða 52

EKKERT HEFUR BORIÐ NAFN Madrídar víðar
en knattspyrnuliðið Real Madríd, sem hefur
unnið Evrópubikar meistaraliða oftar en öll
önnur lið. Það er óhætt að segja að
Spánverjar séu sturlaðir fótboltaáhuga-
menn. Fleiri en eitt og fleiri en tvö dagblöð
sem fjalla eingöngu um knattspyrnu eru
gefin út, og þegar mikilsverðar fréttir berast
úr knattspyrnuheiminum er ekki óalgengt
að stærsta dagblað landsins, El Pais, slái
þeim upp með stríðsletri á forsíðu.
Sem sannur knattspyrnuáhugamaður fór
ég í pílagrímsferð til Santiago Bernabéu,
heimavallar Real Madríd og Mekka fót-
boltans á Spáni, og jafnvel gjörvallrar
Evrópu (stuðningsmenn Barcelona, erkifjen-
da Real Madríd, myndu örugglega ekki skri-
fa upp á þessa fullyrðingu mína).
Ekki var leikur á vellinum þá daga sem ég
var í borginni, svo ég gerði það næstbesta,
fór á æfingu með lióinu. Æfingasvæði Real
Madríd er við Ciudad Deportivo í norðurhlu-
ta borginnar, aðeins fjóra-fimm kílómetra frá
Bernabéu, skammt frá hinum mikla búlevarð
Paseo de la Castellana sem sker endilanga
Madríd. Þar sá ég nokkra af bestu knatt-
spyrnumönnum heims: Figo, Raul, Carlos,
Hierro, Guti, Casillas, MacManaman og
allar hinar hetjur Los blancos æfa undir
styrkri stjórn hins mikilúðlega þjálfara,
Vicente Del Bosque. Og ég var ekki aldeilis
einn. Um það bil þrjú hundruð aðdáendur
liðsins á öllum aldri höfðu keypt sig inn á
æfinguna (250 kr. fyrir fullorðna og 150 kr. fyrir börn) og sátu á pöl-
lunum í kringum æfingavöllinn. Til viðbótar voru á staðnum að
minnsta kosti þrjátíu kollegar mínir úr fjölmiðla-stétt, blaðamenn,
Ijósmyndarar og myndatökumenn fyrir sjónvarp. Eftir stutt spjall við
nokkra úr þeirra hópi komst ég að því að margir þeirra höfðu engum
öðrum skyldum að gegna en aö afla frétta af liðinu og leikmönnum
þess. Og þeir sögðu mér að á almennum frídögum eða þegar þekk-
tur leikmaður væri keyptur til liðsins mættu allt að þrjú þúsund
manns til þess að horfa á æfingu. Já, það er óhætt að segja að
Madrídingar elski og dái sitt lið.
ÁÐUR EN ÉG FÓR til Madrídar var mér sagt að þar væri óviðjafnan-
legt næturlíf, sérstaklega þegar hitna fer hressilega í veðri á sumrin
og heimamenn snúa nánast sólarhringnum við, sofa yfir snarpheitas-
ta tímann og skemmta sér síðan fram að sólarupprás. í þessari
fyrstu heimsókn minni til borgarinnar náði ég ekki að blanda mér af
alvöru í hóp nátthrafnanna; ég tímdi hreinlega ekki að missa einn
dag, af þessum fáu dögum sem ég átti, í svefn og timburmenn. Ég
verð því að hafa annarra orð fyrir því sem fer fram að nóttu til í
borginni, en þeir sem ég talaði við sögðu að í kringum Santa Ana-
torgið væri krökkt af börum og klúbbum þar sem væri standandi
partí flestar nætur vikunnar. Einnig væri þess virði að rannsaka
Malasanahverfið, sem liggur norður af Gran Via-breiðstrætinu. Þar er
rauð-ljósahverfi Madrídar með nett úrkynjuðu yfirbragði, en einnig
fjöldinn allur af börum, veitingastöðum og diskótekum (já, klúb-
barnir eru kallaðir svo) fyrir aðra en þá sem eru að leita að holdsins
lystisemdum til kaups. Allt annað og huggulegra yfirbragð er svo að
finna á veitingastöðunum sem hafa opið undir berum himni á sumrin
við Paseo de la Castellana. En þessar slóðir bíða betri tíma. Þessi
fyrsti skammtur af Madríd var nóg fyrir mig og nóg til þess að mig
langar þangað aftur. Fljótt.
Jón Kaldal er ritstjóri Skýja.
FRÁ VINSTRI Lystigaröurinn milli konungshallarinnar og óperunnar í miðborg
Madrídar; þurrkuö svfnslæri hanga jafnt uppi á veitingahúsum, börum og f
kjörbúðum; frá El Rastro-útimarkaðinum sem er opinn um helgar.
50 SKÝ MEÐ HÆGÐ