Ský - 01.06.2002, Qupperneq 16

GÖTURNRR MlNRR = FYRST & FREM5T
Miklabraut í Reykjavík (1982-1987) Ég var alltaf skíthrædd á
Miklubrautinni því í húsinu hafði verið framið hrottalegt morð
nokkru áður. Allt logaði af reimleikum og ennþá eiga martraðir
mínar rætur í þessu húsi. Reyndar átti ég svo skammvinnt
ástarævintýri með syni morðingjans litlu seinna. Frændsystkin mín
bjuggu í Hlíðunum og þar var ég heimalningur alla daga og át
ristað brauð með hnetusmjöri og sultu í öll mál. Á unglingsárunum
voru svo haldin alveg rosaleg partí þar sem smekkfullt var út úr
dyrum. Hef ég ekki séð jafnlanga klósettröö á neinum
skemmtistað fyrr né síðar.
Preston Road { London, Englandi (1988-1989) Hugur minn stefndi
á dansnám og ég flutti til London. Þar deildi ég viðbjóðslega kaldri
íbúð með tveimur íslenskum stelpum sem stunduðu dansnám við
sama skóla og ég. Þurfti fimmtíu penní til að kaupa skammvinna
kyndingu en leigusalinn kynti kofann frítt f örskamma stund þegar
allir voru í fasta svefni eöa um miðjan dag þegar enginn var heima.
Þetta var frábær tími en svo fór ég heim í jólafrí, varð ástfangin og
lét barna mig. Þá var ég skyndilega orðin ballerína bomm bomm og
flutti heim á ný.
tannlækniskapítalistanum varð vel til vina og er hún ennþá ein af
mínum bestu vinkonum í dag.
Jacob Cats Kade í Amsterdam, Hollandi (1993-1994) Ég fór sem
gestanemi til Rotterdam Tans Akademie en fannst ég ekkert
græða á því hangsi og hélt til Amsterdam. Borðstofan sneri út aö
fallegu síki og var dásemd að horfa á Morgunstjörnuna sigla hjá í
bítið og rauð Ijós bátanna breytast í rauðar stjörnur sem færðust
nær og nær á kvöldin.
Hverfisgata í Reykjavík (1994-1996) Flutti í slömmið á
Hverfisgötunni gegnt lögreglustöðinni. Fljótlega tilheyrði maður
gettó-pakkinu og upplifði gettó-lífið mjög sterkt. Þarna var mikil
aksjón og oftar en ekki mættu manni blóðslettur á öskutunnunum
og steinar flugu inn um gluggana. Hverfisgatan er örugglega ekki
barnvæn gata en ég fékk góðan díl á þessari íbúð og tók hana í
gegn. Tannlæknirinn áðurnefndi flutti svo í íbúðina fyrir ofan mig.
Ég var oftast staurblönk en naut þess að elda og tannlæknirinn
loðinn um lófana en leiddist að elda. Því var sambúðarformið allt
aó því fullkomið.
Rue des Poelliers í Angers, Frakklandi
(1991-1992) Fór í frábæran nútímadans-
og kóreógrafíuskóla í Angers sem var jafn-
framt mikið þrælahald. Ásamt breskri
bekkjarsystur minni leigði ég fallegustu
íbúð bæjarins í gamalli kapellu með
stórum, steindum gluggum. Hægt var aö
sitja á gluggasyllunni og horfa á mannlífið
líða hjá.
Grettisgata í Reykjavík (1989-1991) Fyrstu ár Heklu, dóttur
minnar, liðu í lítilli íbúö á Grettisgötunni. Barnsfaðir minn var í
Leiklistarskólanum og aldrei heima af þeim sökum. Þetta voru
mikil viöbrigði í mínu lífi. Ég fór úr því að vera heimsborgari í það
að vera ein með eyrnaveikt barn sem grét allar nætur. Ljúfar
stundir voru svo helstar þegar barnsfaðirinn glamraði á kassa-
gítarinn sinn og söng mér ástarljóð á
svölunum til að opinbera ást sína fyrir
umheiminum.
Þarna er ég níu á
með pabba undir
viðlagasjoðslúxu
Rue Lepic í París, Frakklandi (1992-1993)
Rue Lepic gengur upp af Rauðu myllunni í
Montmartre-hverfinu sem er eins konar
þorp inni í borginni. Gatan liggur ofan við
strippklúbbastrætið Boulevard Clichy og
fyrst í stað var Metro-stöðin mín biluð. Því þurfti ég að fara út á
Clichy-stöðinni og labba heim. Því fylgdi gífurlegt ónæði enda
menn orðnir graðir eftir allt strippið og vildu konu strax. Fljótlega
eignaðist ég þó verndara, stærðarrum sem vann við dyravörslu á
einum klúbbanna og útskýrði fyrir graöfolunum aö láta mig í friði
þar sem ég byggi í hverfinu. Þarna eyddi ég tímanum í dans og
skiþulagningu framtíðarinnar.
Calle Freneria í Barcelona, Spáni (1996-1999) Nú var ég orðin leið
á íslandi og vildi fara út aftur. Spánn lá þá beinast við. Ég leigði
risastóra íbúð við rassinn á dómkirkjunni í Barcelona og byrjaði að
dansa en slasaði mig fljótlega á æfingu. Þá var ég komin með dellu
fyrir stuttmyndagerð og fékk vinnu við slíkt í gegnum vinkonu
rmína. íbúðinni fylgdu endalaus matarboð enda er matarverð ekki
mannréttindabrot á Spáni eins og
hér. Því gat ég stundað mína eftir-
lætisiðju sem er að handpikka út
gesti og bjóða heim í dýrindis
matarboð.
Calle de los Dos Rios í Madríd,
Spáni (1999-2001) Ástin bar mig til
sveitaborgarinnar Madrid. Ég kynntist
spænskum barnsföður mínum við
kvikmyndatökur og á milli okkar
kviknaði einfaldlega bál. Gatan var í
úthverfi höfuðborgarinnar og var
áður lítið þorp. Afi barnsföður míns
hafði verið bæjarstjóri í þorpinu og
við bjuggum í gamla húsinu hans.
Með tilkomu okkar lækkaði meðal-
aldurinn um þrjátíu ár, en þarna
kynntist ég ótrúlegum körlum og
kerlingum sem höfðu lifað af borgarastyrjöldina og kunnu merkilegar
sögur. Kirkjan í þorpinu státaði svo af háværustu kirkjuklukkum
Spánar og var hringjarinn orðinn svo elliær að hann hringdi
klukkunum um miðjar nætur og vakti mann upp með andfælum.
Það skondna var að afi sonar míns hafði gefið þorpinu þessar
skaðræðis klukkur þegar hann giftist bæjarstjóradótturinni
foröum.
ra a ð sleikja sólína
húsvegg á
snum í Garðabæ.
Skeggjagata í Reykjavík (1992-1993) Eini mínusinn viö
Skeggjagötuna var óþolandi tannlæknir sem bjó á efri hæðinni og
hélt hávaðasöm partí mörgum sinnum í viku. Ég vann myrkranna á
milli við að setja upp danssýningu og fékk aldrei stundlegan frið
eða næói heima. Oftar en ekki fór ég fram á sloppnum til að kvar-
ta og hringdi nokkrum sinnum á lögguna og lét hreinsa út. Svo
gerðist það seinna, þegar partítímabilinu lauk, að okkur
Frakkastígur í Reykjavík (2002) Núna bý ég með börnin mín tvö í
húsinu hans pabba. Ég ætlaði að stoppa stutt yfir jólin en svo lést
pabbi skyndilega. Enn einu sinni er ég með kirkjuklukkurnar ofan í
heimilislífinu, en dóttir mín uppgötvaði nýlega að pabbi hafði alltaf
búið undir kirkjuturnum. Ég veit að ég vil búa á Spáni og við förum
aftur út eins fljótt og við getum. Það hefur þó sýnt sig að í öllum
plönum þarf maður að gera ráð fyrir hinu óvænta. ÞLG
14 SKÝ