Ský - 01.06.2002, Qupperneq 51

sýndar rissteikningar meistarans, sem hann vann við undirbúning
þessa epíska verks.
Þriðja safnið í Listaþríhyrningnum, eins og heimamenn komast
gjarnan að orði, er Museo Thyssen-Bornemisza, nýjasta
listamiðstöð borgarinnar. Thyssen hefur að geyma eitt víðfeðmasta
myndlistarsafn Evrópu sem einstaklingur hefur komið sér upp. Það
var þýski iðnjöfurinn Hans Heinrich Thyssen-Bornemisza barón sem
ánafnaði Spáni safn sitt árið 1992 að áeggjan konu sinnar, sem er
fyrrverandi ungrú Spánn, en þó ekki síður vegna þess að spænsk
stjórnvöld buðu fram Villlahermosa-höllina undir safnió. Safn
barónsins er um það bil 800 verk og spannar allar helstu stefnur og
strauma í vestrænni listasögu, allt frá 13. öld. Þar er hægt að berja
augum verk listamanna á borð við Caravaggio, Rubens, Renoir,
Monet, Van Gogh og Georgiu O'Keeffe svo aðeins fáeinir séu
nefndir.
En nóg um menninguna. Eftir inniveruna og kyrrðina í söfnunum
er tilvalið að bregða sér í Parque de Bel Retiro í næsta nágrenni.
Þetta er langstærsti almenningsgarður borgarinnar og gegnir
svipuðu hlutverki í tilveru madrilenos (Madrídar-búa) og Central
Park í lífi New York-búa. Þarna er grænt athvarf frá steinsteyptu
borgarlandslaginu, það er hægt að leigja sér bát og róa út á
Estanque-tjörnina, eða bara teygja úr sér á grasflötunum milli
trjánna og finna sér svo góðan bekk og horfa á allt fólkið sem fyllir
garðinn, sérstaklega um helgar þegar fjölskyldur fjölmenna f hinn
fagra Retiro.
EITTHVAÐ Á ÞESSA LEIÐ voru fyrstu kynni mín af Madríd; ég skoðaði
söfnin og rölti um þröngar götur gamla bæjarins án þess að stefna
að neinum sérstökum stað, datt inn á bari og fékk mér cana (lítið
bjórglas) og tapas eða café con leche og bakkelsi milli mála og
borðaði svo fyrirtaksmat sem kostaði eiginlega fáránlega lítið. Það
er öruggt að ekki er hægt að borða jafn vel
fyrir jafn lítinn pening í mörgum öðrum
evrópskum borgum. Þriggja rétta hádegis-
matur með víni hússins, kaffi og meltin-
garhvetjandi Pacharan-snafs á eftir kostaði
mig til dæmis um 2200 peseta eða 1100
krónur á veitinga-stað í Huertas-hverfinu, og
það er hægt að fá allt að helmingi ódýrari
þriggja rétta máltíð á einhverjum af ótal
börum í kringum Santa Ana-torgið á sömu
slóðum.
Matur er enda mjög mikilvægur í lífi
heimamanna og er hádegismaturinn aðal-
máltíð dagsins. Sú máltíð fer fram á öðrum
tíma en maður á að venjast, nefnilega milli
klukkan tvö og fjögur. Á þeim tíma skella
fjölmargar verslanir í lás, það slaknar á púlsi
borgarinnar og einkennileg ró fellur yfir
göturnar.
Á þessari ferð minni án fýrirheits um
Madríd lá leið mín nokkrum sinnum um Plaza
Mayor, sem er stórt, steini lagt, ferhyrnt
torg, umkringt sex hæða húsum í hjarta
gömlu Madrfdar. Plaza Mayor er alltaf iðandi
af lífi; götutónlistarmenn að spila, ferða-
menn með myndavélarnar sínar og útiveitin-
gahúsin á torginu eru alltaf þéttsetin. Þegar
fer að húma að kvöldi birtast svo gjarnan
hópar af yngri íbúum borgarinnar með sínar
eins lítra San Miguel-bjórflöskur og slá upp
samkvæmi á torginu miðju.
©
FRÁ VINSTRl Plaza Mayor iðar alltaf af lífi; rómantík í heitri nóttinni; frá hinu
frábæra listasafni Prado.
MEÐ HÆGÐ SKÝ 49