Ský - 01.10.2004, Blaðsíða 36

»> i«*»f o« Ivemist
OÐRUVISI JOL...
)=>ótt sumum kunni að þykja nóg um að detta næstum um jólaskraut í
októbermánuði, leyfðum við hér á Skýjum okkur að fara í svolítið jólaskap
á blautum og hvössum haustdegi því þegar þetta eintak blaðsins kemur
fyrir sjónir ykkar er vissulega farið að styttast í jólin 2004.
Flestir kjósa að verja jólum og áramótum í návist fjölskyldu og vina, en
þeir eru alltaf til sem þurfa að sinna störfum sínum á hátíðisdögum. Við
leituðum til fjögurra aðila sem vinna við störf, þar sem ekki skiptir máli hvort
það er mánudagur, laugardagur - eða jól ...
Jjá&myndir; 'Páll Stefán&&an úr einka&öfhnm
SOLVEIG HAKONARDOTTIR, MOTTOKUSTJORI A 101 HOTEL REYKJAVIK:
Sífellt fleiri ferðamenn
koma til Islands yfir jólin,
þótt ekki sé langt síðan
þeir hafi varla getaðfengið
sér matarbita yfir
hátíðarnar því allt hefur
verið lokað. Ég spyr því
Sólveigu hvernig henni
finnist að vinna um jólin.
„Það er í góðu lagi því
hótelin eru jú heimili
ferðamannsins. Við höfum
vaktalista sem rúllar allt
árið og því ertilviljun hverjir
þurfa að vinna hverju sinni.
Enn sem komið er hefur
þó enginn boðist til að vinna, en um leið er fólk ekki að reyna að
komast undan." Við reynum að gefa sem flestum frí svo fólk geti
verið með fjölskyldum sínum yfir hátíðarnar og oft er ekki mjög
mikið að gera því ekki eru það margirferðamenn á hótelinu þessa
daga."
Sólveig hefur starfað mikið í útlöndum en segist aldrei hafa
fengið heimþrá:
„Ég hef verið við vinnu bæði hér heima og erlendis, í Dóminíska
lýðveldinu og á Bahamaeyjum, hafði gaman af og naut þess.
Lærði mikið því lífið og vinnan heldur áfram þó svo að við séum
bundin við siði og venjur frá blautu barnsbeini og hver trú hefur
sitt einkenni."
Hefur eitthvað sérstakt eða óvænt komið upp á þegar þú hefur
verið að vinna um jól?
,,Já, það var á aðfangadag árið 1996 á leiðinni frá Bahamaeyjum
til Dóminíska lýðveldisins, þegar ég var veitingastjóri á litlu
skemmtiferðaskipi og sá um allar veitingar fyrir gesti og starfsfólk.
Ég varð svo sjóveik að ég lá í koju og gat mig ekki hreyft. Ég var búin
að leggja á borð og skreyta með rauðum kertum og servéttum og
setja pizzu í ofn fyrir þá sem gátu sig hreyft og staðið eða setið til
borðs, en það varerfittvegna mikillar undiröldu. Mérfannst ég ekki
standa mig í vinnunni og hafði mjög slæma samvisku yfir að standa
mig ekki í starfi. Ég lá algjörlega hreyfingarlaus með mikla ógleði
og það perlaði af mér svitinn. Skipið sveiflaðist djúpt sitt til hvorrar
hliðar, upp og niður og ég heyrði hvernig sjórinn fossaði inn um
kýraugun í næstu klefum og enginn vissi af því. Ég gat staulast fram
úr og tróð koddum og teppum i kýraugun til að reyna að stoppa
flæðið, en það lak inn samt sem áður og ég algjörlega gangslaus
til vinnu! Mér fannst ég ekki vera rétt manneskja á réttum stað.
Mér fannst erfitt að sætta mig við að ég hefði ekki staðið mig í
vinnu sjálft aðfangadagskvöldið og að enginn skyldi fá hátíðarmat
um borð þetta kvöld ... I morgunsárið, í undurfögru veðri, fékk ég
leyfi til að stýra skipinu og við sólarupprás sáum við flugfiska og
höfrunga í torfum í spegilsléttum sjó með land í augsýn.
Við komu til Puerto Plata á jóladag var mér og samstarfskonu minni
boðið á heimili borgarstjórans í kaffi og súkkulaðiköku, að þeirra
sið. Það var dásamlegt að hafa fast land undir fótum aftur!"
Það er ekki hægt að sleppa konu með svo mikla lífsreynslu af
jólahaldi í öðrum löndum ... enda kemur í Ijós að Sólveig lumar á
fleiri sögum:
„Jólin 1999 var ég við hótelrekstur á Bahamaeyjum. Þá höfðum
við opið fyrir þjónustu til kl. 18 á aðfangadag og frá kl.10-18 á
jóladag og annan dag jóla. A annan dag jóla var farið niður í bæ
um miðnætti og fylgst með Junkanoo (skrúðgöngu) sem hefst
um miðnætti 25. desember og er aðalhátíðin, stendur til 2. janúar.
Þarna mátti sjá ótrúlega fallega búninga og heyra frábæra tónlist
að hætti eyjaskeggja, en á þessum mörg hundruð eyjum búa örlítið
fleiri en á íslandi, samtals um 360.000 manns. Um áramótin 1999-
2000 sat ég því á ströndinni á Paradise Island í Nassau og horfði á
öll skemmtiferðaskipin, sem voru í höfn, sigla út í röð og skjóta upp
flugeldum um miðnætti. Það var stórkostlegt, ótrúlega flott. Allir
eru vinir á ströndinni og heilsuðust vingjarnlega og óskuðu hver
öðrum gleðilegs árs."
Og hún endar með gullkorni:
„Ég er til í fleiri ævintýri og reyni að lifa eftir því.
Lifðu þau tækifæri sem þú færð, þú nýtur notaðra, lærir af
misnotuðum og grætur ónotuð ... njóttu og lifðu lífinu lifandi.
Gleðileg jól!"