Úrval - 01.04.1954, Síða 100

■08
ÚRVAL
aldrei heima, því að þar verð-
ur maður sljór eins og hinir.
Þó að maður sýni ekki nema
örlítið rneiri skynsemi en fólk á
að venjast, þá er maður kallað-
ur sérvitringur, fólk segir að
það hljóti að ganga eitthvað að
manni, annars hegðaði maður
sér ekki svona og kæmi öllu á
annan endarm. Heima í Sconsin
hefði ég aldrei getað sagt góða
sögu. Fólk myndi hafa sagt að
ég væri kjáni, og mér væri nær
að kaupa benzínstöðina, sem
hann Jorgson ætlar að selja.
Þessvegna veit ég ekkert um
lífið í fangelsunum heima.
í París var það, svona:
Fyrsti dagur: Skráning. Bað.
Læknisskoðun. Sængurföt eru
afhent. Ég fæ bók úr fangelsis-
safninu. Er úthlutað klefa. Flyt
í klefann. Fyrsti dagur liðinn.
Annar dagur: Peningarnir,
sem fundust á mér, voru afhent-
ir féhirði fangelsisins. Ég varð
að gefa margar yfirlýsingar um
það, hvort ég ætti peningana,
hvort ég saknaði nokkurs af
þeim, hvort þetta væru nákvæm-
lega sömu skildingarnir og ég
hafði haft á mér. Allt þetta var
skráð í þrjár þykkar bækur. Enn
fremur var ég beðinn að gefa
upplýsingar um önnur verðmæti,
sem ég hafði haft á mér, en þau
voru engin, og þetta varð ég
að votta mörgum sinnum, skrifa
nafn mitt yfir tuttugu sinnum
i jafnmargar bækur og á jafn-
mörg eyðublöð. Síðdegis: Það
•.<er farið með mig á fund fang-
elsisprestsins Hannvareinskon-
ar blendingur úr mótmælanda
og kalvínista. Hann talaði góða
ensku. Það hlýtur að hafa verið
enskan sem Vilhjálmur sigur-
sæli talaði áður en hann sté á
land á gamla Englandi. Ég skildi
ekki orð í enskunni hans. Ég
var í Frakklandi, þessvegna var
ég kurteisari en heima, þar sem
það er álitið kjánalegt að vera
kurteis; þessvegna lét ég prest-
inn ekki verða þess áskynja, að
ég skildi ekki hvað hann var
að tala um. Hvenær sem hann
minntist á guð hélt ég að hann
væri að tala um gauð. Hann bar
það þannig fram. Það var ekki
mín sök. Þannig leið annar dag-
urinn.
Þriðji dagur: Um morguninn
var ég spurður af um það bil
fimmtán fangavörðum, hverjum
af öðrum, hvort ég hefði nokk-
urntíma á ævinni saumað strengi
á svuntur. Ég kvaðst ekki hafa
gert það, og hefði ekki hugmynd
um hvernig ætti að fara að því.
Síðdegis: Ég er leiddur fyrir
átta eða níu fangaverði, sem til-
kynna mér, að ákveðið hafi
verið að ég starfi á saumastof-
unni við að sauma svuntu-
strengi. Ég verð að skrifa nafn
mitt á tugi eyðublaða, og það
sem eftir er dagsins fer í það.
Fjórði dagur: Það er farið
með mig í birgðageymsluna, og
þar eru mér afhent ein skæri,
ein nál, um fimm metrar af
tvinna og fingurbjörg. Ég kom
fingurbjörginni ekki á neinn