Úrval - 01.04.1954, Page 103

Á VALDI SKILRlKJANNA
101
an fimmtán daga, og sömu leið
og ég hafði komið, og ef ég sæ-
ist í Frakklandi eftir að fimmt-
án dagarnir væru liðnir, þá
myndu lögin koma til skjalanna
og það yrði ekki tekið á mér
með neinum silkihönzkum; þess
vegna væri skynsamlegast af
mér að draga það ekki til síð-
asta dags að fara úr landi. Þeir
sögðu mér ekki, hvað lögin
hyggðust fyrir með mig. Ef til
vill yrði ég fluttur til Djöfla-
eyjar og hafður þar í haldi til
dauðadags. Sérhver öld hefur
sinn Rannsóknarrétt. Okkar öld
hefur vegabréfið; það kemur í
staðinn fyrir pyndingar miðald-
anna. Og atvinnuleysið.
,,Þú ættir að hafa einhverja
pappíra til þess að geta sannað
hver þú ert,“ sagði lögreglumað-
urinn.
,,Ég þarf enga pappíra; ég
veit hver ég er,“ sagði ég.
„Ef til vill. En það getur ver-
ið að aðra langi til að vita hver
þú ert. Auðvitað get ég útveg-
að þér vottorð um að þú hafir
verið látinn laus úr fangelsinu.
En ég held að þú hefðir ekki
mikið gagn af því. Ég hef ekki
vald til að láta þig fá aðra papp-
íra.“
,,En þér hafið vald til að setja
mig í fangelsi?"
„Það er skylda mín. Fyrir það
er mér greitt kaup. Hvað varstu
að segja? Ég skil þig ekki. Nú
máttu fara. Ég hef aðvarað
þig í embættisnafni. Þú verður
að vera farinn úr landi inn-
an fimmtán daga. Það kemur
mér ekki við, hvernig þú ferð
að því. Einhvernveginn komstu
inn í landið; þú getur farið sömu
leið. Ef þú ferð ekki, þá skal
ég hafa uppi á þér, þú getur
verið viss um það. Af hverju
ferðu ekki til Þýzkalands? Það
er stórt land, og eftir atvikum
gott land. Prófaðu Þjóðverjana;
þeim fellur vel við fugla eins og
þig. Jæja, gangi þér vel! Ég
vona að ég sjái þig aldrei aft-
ur.“
Eg hef furðað mig á því, að
hvar sem ég hef flækst, hefur
lögreglan viljað senda mig til
Þýzkalands. Ástæðan getur ver-
ið sú, að allir vilji hjálpa Þjóð-
verjum að greiða stríðsskaða-
bæturnar, eða menn álíti, að
meira frelsi ríki í Þýzkalandi
en í nokkru öðru landi í Evrópu.
Hvernig má slíkt ske, þar sem
forsetinn er sósíalisti, en þó
þjóðernissinnaðri en jafnvel Bis-
marck gamli var?
Ég var í París í nokkra daga.
Bara til að sjá hvað gerðist.
Óvæntir atburðir hjálpa manni
oft meira og fleyta manni lengra
en nákvæmar áætlanir. Ég hafði
fullan rétt til að ganga um göt-
ur og stræti Parísar. Farmiðinn
minn með lestinni hafði verið
borgaður, ég skuldaði frönsku
þjóðinni ekki einn eyri og mátti
því eins og hver annar rölta um
gangstéttirnar og horfa á ljósa-
dýrðina. Ég verð að viðurkenna,
að ég kom aldrei auga á amer-