Heima er bezt - 01.09.2004, Qupperneq 10

Aðfangadagskvöld í borðstofwmi á
Laufásveginum. Magnea Bergmann
og Þórunn Magnea.
kjörum og kom mér af stað, því að
það þarf talsverðan lærdóm til þess
að þekkja og meta gamla muni.
Flestir þeirra hafa allnokkra sögu
að baki og sumir hverjir mikla
sögu.
Ég verð að segja að þessi maður
hafi bjargað lífi okkar og þannig
byrjaði ævintýrið með antikmuni hjá mér í Danmörku
árið 1973.”
Magnea flutti heim til Islands árið 1975 og leigði á
Týsgötu 3, þar sem hún setti upp verslunina Antikmuni, í
plássi sem áður hafði verið innrömmunarverkstæði og
málverkasala. Um tíma bjó hún í lítilli íbúð, sem var
bakatil við verslunina. Verslunin Antikmunir á Týsgötu 3
gekk vel en eina óöryggið var að vera í leiguhúsnæði.
„Það var liðið eitt og hálft ár frá því að ég flutti til ís-
lands, þegar einn dag var haft samband við mig og ég
beðin um að koma niður á Laufásveg 6 til að líta á gamalt
skrifborð, sem eigandinn hugðist koma í peninga. Ég
hafði í mörgu að snúast og gleymi þessu. Nokkru síðar
hringir maðurinn aftur og bað mig að koma. Þegar ég sá
skrifborðið, sem var reyndar skatthol, spurði ég manninn
af hverju hann vildi selja svona vandaða mublu, þar sem
hann hefði nóg pláss. Skattholseigandinn sagði að það
ætti að selja húseignina. Þegar ég vissi þetta langaði mig
til að kaupa húsið. Ég hafði sambandi við fasteignasöluna
sem var með húsið og það varð úr að mér tókst að eignast
það. Ég átti tvær miljónir og lét þá peninga strax upp í
kaupin en afganginn borgaði ég á einu ári.
Þetta tókst allt saman og ég flutti Antikmuni á fyrstu
hæðina og bjó sjálf á efri hæðinni. Það var afar þægilegt
að þurfa ekki að fara langa leið á vinnustað, aðeins milli
hæða. Fyrir utan þægindin er í því mikill sparnaður að
hafa atvinnureksturinn heima. A fýrstu hæðinni hafði
Magnea og
systkini hennar,
Ari, Þórunn og
Ragnar, í borð-
stofunni á
Laufásvegi 6,
árið 2002.
Að sölustörfum
í Kolaportinu.
verið gullsmíðaverkstæði
og verslun áður en Antik-
munir komu í plássið. Á
þessum árum er óhætt að
segja að Antikmunir hafi
verið eina antikbúðin í
Reykjavík og það var
mjög heppilegt fyrir mig,
en það voru náttúrlega til
fornverslanir.
Yngsti sonur minn, Kristján, innréttaði síðan íbúð á
jarðhæðinni en þar voru geymslur og annað pláss sem lít-
ið var notað. Tvær íbúðir eru á neðstu hæðinni og er
gengið í þær frá garðinum sem er Lækjargötumegin. Hús-
ið er byggt í talsverðum halla og leynir á stærð sinni frá
Laufásvegi séð. Norðan við húsið var hálfgert leiðinda
sund, sem ég fékk að byggja upp í. Þetta kom ágætlega
út, bæði séð frá Laufásvegi og Lækjargötu, auk þess að fá
meira pláss.
Þórunn dóttir mín hafði áhuga á því að búa í húsinu
okkar á Laufásvegi 6 og það varð úr að við fluttum búð-
ina og gerðum íbúð á hæðinni sem Þórunn bjó svo í.
Antikmunir opnuðu þá verslun í Hátúni um tíma. Þegar
Ari sonur minn tók við rekstrinum, keypti hann húsnæði
á Klapparstígnum, þar sem verslunin hefur verið undan-
farin ár.”
Frá því að Magnea byrjaði að versla með antik hefur
hún lagt mikla áherslu á að þekkja sögu munanna, hvort
sem uni er að ræða húsgögn eð skrautmuni. Þegar hún er
Stofan á Laufásveginum.
Kristján með hundinn Gæja.
394 Heima er bezt