Heima er bezt - 01.09.2004, Qupperneq 34

Spitfire flugvél.
þetta sé besta ræðan, sem Chamberlain hafi nokkru sinni
haldið, og hafi hann látið í ljós skoðanir Breta og Frakka al-
mennt.
Allir, sem látið hafa í ljós álit sitt á ræðunni, ljúka á hana
miklu lofsorði.
Vísir, 13/10/1939.
Örn H.
Bjarnason:
Síðasta ferð
Jóns
biskups
Vídalín
Winston Churchill og Anthony Eden
Winston Churchill, flotamálaráðherra Bretlands og Ant-
hony Eden, samveldismálaráðherra, fengu báðir sæti í
stjóm Bretlands, er til styijaldar kom, og Churchill sæti í
stríðsstjóminni, en Eden hefir aðgöngurétt að fundum
hennar. Eden baðst sem kunnugt er, lausnar ffá embætti
sínu sem utanríkismálaráðherra á sinni tíð, vegna ágrein-
ings við Chamberlain, en enginn íhaldsmaður gagnrýndi
stefnu Chamberlains í utanríkismálum hvassara en
Churchill. Hann hefir alltaf verið þess hvetjandi í ræðu og
riti, að Bretar væm sem best búnir undir styrjöld, og hann
átti manna mestan þátt í því hversu vel breski flotinn var
búinn í óffiðarbyrjun 1914, en þá var Churchill flotamála-
ráðherra.
Vísir, 19/10/1939.
Bretar sigra í loftorrustu
Bresku flugvélarnar revnast vel í viðureign við nýjustu
hernaðarflugvélar Þjóðverja, sem eru mun hraðfleygari
í gær kom í fyrsta sinni til bardaga í lofti milli breskra
hemaðarflugvéla og þýskra Messerschmitt flugvéla af nýj-
ustu gerð, en þær eru hraðfleygari en bresku flugvélarnar,
sem þátt óku í orrustunni. Hefir það vakið mikla ánægju
meðal breska flughersins og almennings í Bretlandi, að
bresku flugvélarnar skyldu reynast svo vel, en einnig er það
þakkað leikni og harðfengi breskra flugmanna, að þeir
höfðu betur. [...] Þjóðveijar vom hraktir á flótta um það er
lauk og misstu þeir eina flugvél, sem var skotin niður yfir
Norðursjó, en önnur skemmdist og nauðlenti flugmaðurinn
í Danmörku. Ein af flugvélum Breta var skotin niður en
hinar héldu áfram flugferðinni að bardaganum loknum og
komu svo heim heilu og höldnu [...]
Vísir. 11/1/1940.
Þetta var seinni partinn í september árið
1720 og Jón biskup Vídalín var kominn í
hnakkinn á hesti sínum á hlaðinu i Skál-
holti. Hann fetaði hœgt að Staupasteini og
þar drakk hann, ásamt fylgdarmönnum
sínum, hestaskálina. Síðan var riðið í átt-
ina að Spóastaðaferju og niður með Ferju-
lœk að Brúará.
Á leiðinni varð honum hugsað til fornvinar síns og
mágs, séra Þórðar Jónssonar á Stað á Ölduhrygg. Þórður
var ný látinn, en þeir höfðu heitið hvor öðrum því, að sá
sem lengur lifði, skyldi jarðsyngja hinn. Nú var Jón á leið
vestur að efna heit sitt.
Sigríður, konan hans, var honum líka ofarlega í huga,
en hún hafði farið á undan honum vestur að Stað til að
vera við dánarbeð bróður síns. Þau höfóu gifst árið 1699,
árið eftir að hann hafði verið vígður til biskups í Frúar-
kirkjunni í Kaupmannahöfn.
Ekki hafði Iíf þeirra verið sársaukalaust. Þau höfðu
misst tvær dætur sínar, einu börnin sem þau eignuðust.
Sú fyrri hafði raunar fæðst andvana, en sú síðari dó í
bólusóttinni miklu árið 1707. Þessi sorg hafði breytt ást
þeirra í órjúfanlega vináttu og í hvert skipti, sem þau
voru aðskilin fylltist hann söknuði.
Þeir voru nú komnir yfir Brúará og hestarnir hristu sig
þegar þeir komu blautir upp úr ánni. Þeir höfðu verið
dregnir á eftir ferjunni. Þegar búið var að leggja aftur á
hrossin voru farnar Biskupagötur fyrir norðan Mosfell og
niður með því að vestanverðu. Síðan norðvestur af fellinu
og yfir Stangarlæk á vaði. Tekin var stefna á Apavatns-
ölduna ntilli bæjanna Þóroddsstaða og Neðra-Apavatns.
418 Heima er bezt