Heima er bezt - 01.07.2006, Blaðsíða 43

Framhaldssaga
3. hluti

af hafi
Ingibjörg Sigurðardóttir:
egar Lauga leggst til hvíldar þetta kvöld, fmnur hún að
hún er sæmilega ánægð með kvöldið, en þó naut hún ekki
gleðinnar á þann ríkulega hátt sem hún er farin að venjast
upp á síðkastið á dansleikjum borgarinnar. Ari er svo háttvís
og reglusamur, og gjörólíkur öðrum kunningjum hennar, og
henni fmnst hann blátt áfram ekki samkvæmishæfur, en þó er
hann líklega beztur af þessum kunningjum hennar í Reykjavík.
Fundum þeirra Ara og Laugu hefír ekki borið saman síðan á
dansleiknum, og síðan er liðinn tæpur mánuður. En hugur Ara
hefír oftar en áður dvalið hjá Laugu, og hann hefir sagt móður
sinni frá henni og fólkinu hennar í Hvammi, sagt henni, að
hann hafí verið daglegur gestur þar á heimilinu á meðan þeir
félagamir, Gunnar og hann, stunduðu laxveiðamar þar nyrðra,
og alltaf notið hinnar beztu alúðar og gestrisni. En móðir
hans hefír sagt honum að bjóða Laugu heim, henni finnst það
ekki mega minna vera fyrir alla þá gestrisni, sem hann varð
aðnjótandi á heimili foreldra hennar. Þeim mæðginunum kemur
saman um það að bjóða Laugu til síðdegisverðar næstkomandi
laugardagskvöld, ef hún eigi frí. En svo ætlar Ari að bjóða
henni með sér í leikhúsið.
Nú er komið fóstudagskvöld og Ari vill ekki draga það lengur
að færa þetta í tal við Laugu. Ljós logar í herbergisglugganum
hennar Laugu, svo Ari dregur af því þá ályktun, að hún sé
komin heim frá vinnu sinni. Hann gengur að kjallaradyrunum
og hringir bjöllunni.
Lauga kemur fram og opnar hurðina.
„Gott kvöld, Lauga, og þökk íyrir síðast“, segir Ari
glaðlega.
„Sömulciöis, gott kvöld“. Hún stendur kyrr í dymnum og
býður honum ekki inn, en hann heyrir óm af hlátrum og
háværum samræðum innan úr herbergi hennar. Hún hefír
auðheyrilega fleiri en einn gest fyrir, og Ara langar ekki til
þess að fara lengra. Hann byrjar því á erindi sínu fonnálalaust
og segir: „Mamma bað mig að bera þér kveðju sína, og hún
býður þér til síðdegisverðar með okkur annað kvöld. Síðan
langar mig til að bjóða þér með í leikhúsið. Hvað segir þú
um þetta, Lauga?“
„Ég þakka þér íyrir, Ari, og sömuleiðis mömmu þinni, en ég
er boðin út annað kvöld og get því ekki komið til ykkar“.
„Jæja, svo það er þá alveg afsvar?“ Rödd Ara leynir ekki
vonbrigðum hans.
„Já, ég er upptekin, en ég lít kannske inn til ykkar einhvemtíma
seinna í vetur“.
„Ef þú verður þá ekki alltaf jafn upptekin“.
Hann snýr frá dyrunum. „Vertu sæl, Lauga“, segir hann lágt,
stígur inn í bifreið sína og ekur á brott. En Lauga stendur kyrr
um stund og horfír á eftir honum. Hún hálf iðrast þess að hafa
hafnað boði hans og sagt honum ósatt. Það var enginn búinn
að bjóða henni út annað kvöld þegar Ari kom til hennar, en
hún var þess fúllviss að annar ungi pilturinn, sem staddur var
inni hjá henni, væri kominn í þeim tilgangi að bjóða henni
með sér á dansleik. Það hefði getað verið nógu gaman að fara
heim til Ara og sjá móður hans, sem var svona þjóðleg að
bjóða herrni, ókunnugri, heim, en það tækifæri var glatað að
þessu sinni. Lauga lokaði kjallaradyrunum í flýti og hraðaði
sér inn til gesta sinna.
Laugardagskvöldið er milt og kyrrlátt. Ari er fyrir löngu
kominn heim frá vinnu sinni og hvílir sig á legubekknum
í dagstofunni. En hugur hans er óvejulega dapur og órór í
kvöld. Hann tekur sér bók og byrjar að lesa, en getur ekki
fest hugann við hana nema skamma stund, og setur hana
aftur inn í skáp.
Móðir hans kemur með kvöldkaffíð og drekkur Ara til
samlætis. Síðan rís Ari á fætur og segir:
Heimaerbezt 331