Heima er bezt - 01.12.2006, Side 6

Móðurforeldrar mínir, Elísabet Jónsdóttir og Valdimar
Þorvaldsson, sem lengi var sótari í Reykjavík, áttu heima
vestur á Brekkustíg. Þar í nágrenninu var lítil búð, aðeins
hurðin og gluggi sneru að götunni. I búðinni var gamall
maður, og í minningunni var hann grár. I þessari búð var
óskiljanlega góð lykt, ég hef aldrei fundið svona lykt nema
þar. Mig minnir að sælgætið væri í glerkrukkum með loki og
í hverri krukku var lítil skófla. I minningunni var sælgætið
mjúkt. Eg man líka vel eftir skóbúð Péturs Andréssonar,
sem var handan götunnar á homi Framnesvegar og Vest-
urgötu. Eg man vel eftir konunni sem afgreiddi í búðinni,
hún talaði svo lágt.
Eg átti aldrei heima á Brekkustígnum en kom oft í heim-
sókn til afa og ömmu.
Blómvellir á Seltjarnarnesi
Þetta var eins og sveit. Lóðin var ófrágengin, ekki búið
að slétta hana eða rækta, þar óx mikið af peningablómum,
lokasjóði, þess vegna var húsið skírt Blómvellir. Það voru
engin hús á móti og í kring var mýri. Maðurinn sem byggði
húsið hét Guðmundur Jónsson og var bróðir föðurafa míns.
Húsið er úr timbri og forskalað. Við fluttum þangað 1946.
Þá var það nýbyggt, ómálað og ekki búið að setja gólfefni. I
húsinu vom tvær samliggjandi stofur, svefnherbergi, eldhús,
þvottaherbergi, kompa og lítið baðherbergi með sturtu.
Það var eins hjá okkur og flestum
á þessum tíma, að faðir
minn vann fyrir heimilinu
en mamma var heima með
okkur Guðjón og mig. Eg
á tvö systkini, Guðjón og
Hafdísi. Þau em yngri en
ég-
Það var skurður á milli
okkar húss og Sunnu-
hvols, sem var næsta hús
við Blómvelli. Það var sett
spýta yfír skurðinn fyrir brú
og á skurðbökkunum uxu
hundasúmr. Bak við húsið
var mýri ég held að hún hafí
oftast verið kölluð Eiðismýri
en sveitabærinn Eiði var í norður út við sjóinn, nokkru vestar
en öskuhaugamir. Þegar rok var á norðaustan kom mikið fok
frá haugunum, klósettpappír og annað miður skemmtilegt
hékk á gaddavírsgirðingunum. Það lagði mikinn fnyk frá
haugunum.
í mínum huga var mýrin varla fær nema fuglinum fljúg-
andi. Þama vom miklir skurðir, sennilega verið að reyna að
þurrka mýrina upp. Gaddavírsgirðingar héngu sumstaðar
uppi í kringum hana. Það sem skemmtilegt var við mýrina
var, að þegar fór að frjósa þá kom þar gott skautasvell. Eg
var ekki nema sex ára þegar ég fékk skauta og ég gat farið
í þá í útidyrunum heima og renndi mér strax á svellinu á
skurðunum alla leið út á Hauga- og Eiðistjörn.
Á haugunum vom rottur og einu sinni kom ein í heim-
Elísabet og Guðjón í
spariförunum.
Blómvellir á Seltjarnar-
nesi.
Theodór, Kristín, Gyða Margrét.
574 Heimaerbezt