Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.04.1940, Blaðsíða 7
BLYSIÐ
5
Þetta er mjög skiljanlegt, því að
hinir erlendu kúarar hugsuðu alls
ekkert um hag landsins og vel-
ferð, heldur aðeins um að fé-
fleíta 'andsmenn til að þyngja
sína eigin pyngju.
Árið 1918 var stærsta sporið
stigið i sjálfstæðisbaráttunni, með
því að fullve’di landsins var við-
urkennt. Nú er aðeins einn hlekk-
ur óhöggvinn sundur í fjötra-
keðjum harðstjóra liðinna a)da.
en hann mun verða höggvin 1943;
[iá munu Islendingar minnast 25
ára fullveldis síns með því ao
slíta að fullu og öllu samhand-
inu við Dani. Þá fá landsmenn
a’ge'lega inn’enda stjóm eftir 681
ár og þá mun blakta íslen-zkur
fáni við hún á íslenzkri fold, fáni
aifrjálsra manma í alfrjálsu landi.
Sumir virðast nokkuð óákveðn-
í sjálfstæðisbaráttunni, en beir
hinir sömu ættu aðeins að kynna
sér sögu harðstjórnar hins er-
lenda kúgunarvalds. Ef vér Is-
lendingar höfnum sambandsslit-
unum, hlýtur það að nálgast
landráð. Jafnvel þótt frelsishetja
vor, Jón Sigurðsson, sé eigi leng-
ur á vigvelli islenzkra stjórn-
mála, þá minnumst vér þess, að
merkið stendur, þótt maðurinn
falli.
Hér á landi ríkir algert per-
sónufrelsi, réttur til að tala og
rita samkvæmt sannfæringu sinni.
Með öðrum orðum, hér á landi
ríkir lýðræði í orðsins fyllstu
merkingu. Vér islendingar höf-
um unnið marga menningarlega
sigra, þó að sá siðasti sé að
vísu óunninn. En það er engan
veginn nóg að sigra. Menn verða
að kunna að neyta sigursins.
Vér verðum að vera á verði
til að gæta hins fengna frelsis
og sjálfstæðis, því að nú ger-
ast klær einræðis og öfgastefnu
mjög Iíklegar til að hremma sjálf
slæði þeirra smáhjóða, sem þær
geta klófest. Dæmin eru öllum
tjós: Mið-Evrópubrölt Hitlers, á-
rásir Mussolinis á Abessiníu og
Albaníu, fjórða skipting Póllands
milli einræðísherranna, Hitlers og
„bróður“ Stalins, og síðast, en
ekki sízt, hin ruddalega og á-
stæðulausa árás Sovétríkjiamna,
„verndara smáþjóðanna", á hina
hraustu og friðsömu bræðra-
þjóð vora, Finna.
Hór á landi hafa nokkrir menn
gert sig að erindrekum þessara
erlendu öfgastefna. Slíkir menn
evu hættulegir óvinir hinis nýja
sjálfstæðis. Ef slíkar einræðis-
stefnur fá fótfestu hér á landi.
þá er úti um persónufrelsi vort.
Þá rná ekkert setja á prent nema
það, sem er í anda hinnar ein-
skorðuðu stefnu. Hver sá, sem
gerist svo djarfur að láta í ljós
óánægju með stjórnarfarið, verð-
ur reirður í bönd og varpað í
fangabúðir.