Flug : tímarit um flugmál - 01.07.1955, Síða 4

Farþegar og áhöfn i fyrstu millilandaflugferðinni. Mynd-
in var tekin í Skotlandi skömmu eftir komuna þangað.
Fremri röð talið frá vinstri: Sigurður Ingólfsson, véla-
maður, F/o W. E. Laidlaw, Jóhann Gislason, loftskeytam.
og Jón Jóhannesson. Aftari röð talið frá vinstri: W/o A.
Ogston, Smári Karlsson, flugm., Jóhannes Snorrason,
flugstjóri, Jón Einarsson, Hans Þórðarson og Róbert Jack.
Skerjafirðinum og þar með var fyrsta farþegaflug-
ið milli íslands og útlanda hafið. Með því var brot-
ið blað í sögu íslenzkra flugsamgangna. Draumur-
inn um það, að íslendingar gætu sjálfir flutt far-
þega með eigin flugvélum milli íslands og ann-
ara landa, var að rætast. Sjálfir höfðum við hafið
flugferðir til allmargra staða hér innanlands, og
nú voru starfandi tvö flugfélög í landinu. Má því
segja, að grózka hafi verið í flugmálum okkar um
þessar mundir og bjartsýni manna mikil. Voru
menn stórhuga á ýmsum sviðum, og þá ekki sízt í
flugmálunum.
£1000 í TRYGGINGU.
Nokkur aðdragandi var að því, að F. í. hæfi flug-
ferðir til Skotlands. Árið 1944 festi félagið kaup á
Katalínaflugbáti í Bandaríkjunum, og kom hann
hingað til lands síðla sama ár. Bar hann einkenn-
isstafina TF-ISP. Með kaupum þessarar flugvélar
og þriggja annarra, sem fylgdu í kjöll'arið árið 1945,
má segja, að aðstaða F. í. hafi stórum batnað til
að víkka athafnasvæði sitt og kanna nýjar leiðir.
Flugþol Katalínaflugbátsins var líka það mikið, að
unnt var að fljúga með nokkurn farþegafjölda
milli íslands og nágrannalandanna.
Snemma á árinu 1945 leitaði Flugfélag íslands
hófanna um möguleika á að fara nokkrar reynslu-
flugferðir milli íslands og Stóra-Bretlands. Fóru
málaleitanir þessar fram fyrir milligöngu íslenzka
utanríkisráðuneytisins og brezka sendiráðsins í
Reykjavík. Seinni hluta aprílmánaðar barst Flugfé-
lagi íslands bréf frá utanríkisráðuneytinu, þar sem
skýrt er frá því, að brezk stjórnarvöld hafi sam-
þykkt að verða við beiðni félagsins um flug til
Stóra-Bretlands, og að flugið geti hafizt þegar eftir
1. maí. Ýms skilyrði voru sett af hálfu Breta. Reynslu-
flugin máttu vera þrjú og með í ferðinni urðu að
vera tveir menn úr brezka flughernum. Þá átti að
minnsta kosti einn íslendinganna að vera ensku-
mælandi. Ákvörðunarstaður flugvélarinnar í Bret-
landi var ákveðinn við Wigflóa (þessu var síðar
breytt í Largs), en þar átti að vera hægt að veita
gestum sæmilega aðhlynningu. Senda skyldi aðvör-
unartilkynningu til „86 Staging Post“ (brezka flug-
deildin á íslandi) þar sem tilgreind væri nákvæm
lýsing á útliti flugvélarinnar.
Brezk tollyfirvöld kröfðust þess af Flugfélagi ís-
lands, að það legði fram tryggingafé að upphæð
£ 1000 vegna flugferðarinnar til Skotlands.
Áður en fyrsta flugferðin skyldi hefjast urðu svo
enn allmikil bréfaviðskipti og viðræður milli
Flugfélags íslands annars vegar og utanríkisráðu-
neytisins, brezka sendiráðsins og brezka flugliðsins
hins vegar. í bréfi frá félaginu til sendiráðsins, dag-
sett 10. júlí, er skýrt frá því, að nú sé ákveðið að
leggja í fyrstu ferðina til Skotlands næsta morgun.
Nöfn áhafnar flugvélarinanr höfðu einnig verið
send til brezka sendiráðsins, en þau voru sem hér
segir: Flugstjóri: Jóhannes R. Snorrason; aðstoðar-
flugmaður: Smári Karlsson; vélamaður: Sigurður
Ingólfsson; loftskeytamaður: Jóhann Gíslason.
Hinir tveir brezku flugliðsmenn, sem fara
skyldu með, voru F/o W. E. Laidlaw, siglingafræð-
ingur, og W/o A. Ogston, loftskeytamaður. Farþeg-
ana bar einnig að tilkynna sendiráðinu, en þeir
voru: Jón Jóhannesson, Flans Þórðarson og Jón Ein
arsson, allir kaupsýslumenn í Reykjavík, og svo Ro-
bert Jack, þá brezkur þegn, en síðar íslenzkur rík-
isborgari og prestur í Grímsey.
SKOTAR VORU HRIFNIR
AF FLUGBÁTNUM.
Flugferðin til Skotlands gekk vel og bar ekkert
sérstakt til tíðinda á leiðinni. í flugvélinni voru
tveir björgunarbátar og björgunarvesti fyrir farþega
2
FLUG