Herjólfur - 01.09.1940, Blaðsíða 14
12
HERJÓLFUR
Svo kemur það. Hann tilkynnir
mönnum hárri röddu, að bátarnir,
sem saknað var, séu nú komnir að
heilu og höldnu. Gleðikliður fer um
salinn. Hljómsveitin byrjar aftur að
leika, með meira fjöri en nokkru
sinni fyr. Og nýtt líf færist í dans-
inn. Það er sem fargi sé af öllum
létt. ... Bátarnir eru allir komnir að.
Ég vil aðeins geta þess í þessu
sambandi, að ég hefi oft orðið þess
var, að menn, ókunnugir í Eyjum,
halda að þar sé mjög mikið um vín-
drykkju og slark á vertíðinni. Það er
að vísu satt, að þar er drukkið mikið
meira en gott má teljast, en ég held
þó, að menn haldi það meira, en það
er í raun og veru.
*
Ég hefi nú reynt að bregða í fáum
dráttum upp mynd af vertíðardegi í
Vestmannaeyjum. Vertíðin er sá tími
árs, sem mest er sérkennandi fyrir
líf Eyjaskeggja, en þó er þar margt
fleira, sem gaman er að athuga og
vel þess vert. Mun ef til vill gefast
tækifæri til þess síðar, að gera því
nokkur skil.
Klæðaverzlun 0. Andersen & Sðn
STOFNSETT 1887.
Aðalslræti 16. Sími 3032. Reykjavík.
Fyrsta flokks saum
og fataefni, eft-
ir nýjustu tízku. —
Árni úr Eyjum:
Eg elska hafið —
— Saga um bílferð —
— Ertu fullur, manni?
Þessir ósvífnu, litlu þorparar, sem
senda heiðarlegu fólki tóninn úti á
götu! Áður en ég hefi til fulls áttað
mig, sé ég lítinn, rauðhærðan prakk-
ara hverfa fyrir næsta horn.
Það er komið kvöld, júníkvöld, eða
a. m. k. segir klukkan, að kvöld sé
komið, þótt eigi sé það í samræmi
við sólroðið asfalt strætanna.
— Ertu fullur, manni?! Ekki
nema það þó! Eg er kannski agnar-
lítið mjúkur, — en drottinn minn, er
þetta nokkuð uppeldi! Þessi krakka-
grey, sem eru alinn upp á götunni,
— við hverju er svo sem að búast
af þeim? Og allt í einu er ég farinn
að brjóta heilann um hið mikla
vandamál, uppeldið. Hvað gagna þeir
okkur nú, Jón Lokkur, Rússó og
Pestalossi eða hvað þeir nú heita,
allir þessir panfílar í útlandinu, —
þar sem heiðarlegir skattgreiðendur
í þjóðfélaginu fá ekki frið fyrir hinni
uppvaxandi kynslóð á götum úti?
Það er klappað á öxlina á mér og
boðið gott kvöld. Ég hrekk upp úr
mínum merkilegu hugleiðingum og
sný mér snöggt við.
— Nei, er það ekki Jón Kokkur
lifandi kominn! Jú, reyndar er það
hann. Ég kynntist honum fyrir mörg-