Heiðarbúinn - 26.07.1940, Blaðsíða 2

2
HEIÐARBUINN
veit Guð einn og svo ef til vill vega-
málastjóri.
Áskrift blaðsins verður kr. 3.00.
Bréf til Heiðarbúans er bezt að
senda með langferðabifreiðum B. S.
A. eða Steindórs. Þær bifreiðar
staldra hér við daglega.
Heiðarbúinn flytur svo öllum vænt-
anlegum lesöndum sínum kærar
kveðjur og óskar eftir línu áður en
langt um líður.
Kristmundur Bjarnason.
Steingrímur Bernharðsson.
Þráin.
Á saknaðarvængjum sála mín flýr
um svartnættis þögula geyma.
Hún ætlar sér þangað, sem ást
hennar býr,
‘hún ætlar að láta sig dreyma.
Eg kem til þín, vinur, í kveld er eg
þreytt
og kærleiks og blíðu vil njóta,
sem ást þín mér hefir svo oftsinnis
veitt
þá allt sýnist vera að þrjóta.
©g_ saman við fljúgum frá sorgum
og neyð
til sólguðsins ljómandi heima.
Ástin og vonirnar vísa okkur leið,
og vetrinum skulum við gleyma.
Hann, sem að ógnaði æsku og þrá
með ískulda, myrkursins þunga.
Nú fáum við brosandi sólina að sjá
og samgleðjast vorinu unga.
Eftirfarandi
erindi
eru ort eftir lestur bóka Guðmundar
Daníelssonar frá Guttormshaga:
Gekk eg um listigarðinn
Gvendi — frá Haga — með
sá þar málblómstur marglit,
misjafnt var líka féð.
Þar voru síðlagða sauðir,
saklaus lömb — fædd í gær,
kumrandi, hornprúðir hrútar,
heimsvanar, blæsma ær.
Nautgripir voru þar vænir,
viðrini og mjólkandi kýr.
Klámfengnir kynbótatuddar,
kálfar — aðskotadýr.
Öllu ægði þar saman,
og allir í hamingjuleit.
En hamingjan reynist oft hnöttótt,
og hún var það þarna í sveit.
Því Símon fór á fristirinn
og fiðluna sína braut.
En Hrafn lenti hjá ’enni Guddu
og hætti að vera — naut.
Svo þakka eg fylgdina, frændi
og fjölbreytt myndasafn.
Eg kannast við gripina, kæri
— og kalla mig bara
Hrafn.
Z.