Heiðarbúinn - 26.07.1940, Blaðsíða 5
HEIÐARBUINN
5
Æska í ellinni.
SMÁSAGA.
(Þýtt úr ensku).
Margar konur verða önuglyndar af
því, að þær giftast svo seint — eða
alls ekki. En of bráð gifting hefir og
oft slæmar afleiðingar. Það hefi eg
sjálf reynt. Reynsla mín getur, ef til
vill, orðið ykkur gott veganesti.
Þegar mér verður litið yfir liðna
æfi mína, finn eg, að eg hefi aldrei
lifað æsku ungu nútíma stúlkunnar.
Þegar eg var um 15—16 ára aldur-
inn, kúrði eg heima í staðinn fyrir
að fara í boð eða á dansleiki eins og
jafnöldrur mínar. Eg gaf mig alla
við kvennaskólanáminu og hafði
ímugust á léttúð og hvers konar
glaðværð. Eg var vön að leika á
slaghörpuna, lesa, og tala um lífið
með alvörugefni við móður mína og
vinkonur hennar.
Gagnvart ungu piltunum var eg
gjörólík því, sem unga stúlkan er
yfirleitt. Flestar stelpurnar, sem eg
þekkti, höfðu þetta tvo eða þrjá
stráka í takinu, og skjótar voru þær
til skiptanna.
Eg hræddist þetta. Með lífsreynslu
þeirri, sem mér hefir hlotnast, hefir
mér skilizt, að það sé þó engan veg-
inn rangt, að ungar stúlkur séu dá-
lítið út á við — já, — að þær gefi
fleiri piltum undir fótinn áður en
þær velja sér þann einasta eina. Það
kennir þeim að greina sauðina frá
höfrunum. Það fullnægir hinum
náttúrlegu, rómantízku kröfum æsk-
unnar. Þetta er og eins eðlileg frum-
hvöt hjá æskunni eins og glatt sól-
skinið er óaðskiljanlegur eiginleiki
vorsins.
Eg tók lífið hræðilega alvarlega í
þá daga! Eg fann, að eg myndi ekki
lengi leika lausum hala en giftast að
fyrsta ástareldinum tendruðum. Og
svo varð Jack Lennon á vegi mínum.
Eg var þá á 17. árinu og varð bál-
skotin í honum. Hann var þrem ár-
um eldri en eg, hár, með einbeittan
svip og alvarleg, dökk augu. Og hann
varð skotinn í mér. Eftir litla við-
kynning bað hann mín og eg tók
honum þegar. Ó! Hvað ég var ung
og reynslusnauð, aðeins stelpu -
hnokki á 17. ári! Og eg ætlaði að
taka að mér húsmóðurstörf!
Pabbi og mamma stóðu á öndinni
þegar ég tilkynnti þeim, að við Jack
ætluðum að gifta okkur, og það án
tafar!
„Guð komi til, barn“, sagði móðir
mín. „Njóttu lífsins nokkur ár enn.
Nógur er nú tíminn fyrir heimilis-
annirnar!“
Eg gaf hvorki mótbárum hennar
né ráðleggingum nokkurn gaum.
Þetta kveld er eg lá í örmum Jack’s
og hann kyssti mig og hvíslaði að
mér ástarorðum, byggðum við loft-
kastala í landi eilífrar sumarsólar.
Við gátum ekki verið að fresta gift-
ingunni! Við þráðum, „að mega
njóta æskunnar og fá að vera sam-
an“. En þar eð foreldrar mínir möld-
uðu ávalt í móinn, hljóp eg brott
með Jack.