Árbók Tryggingarstofnunar ríkisins - 01.12.1942, Qupperneq 15

13
þegar slysið bar að höndum, fær dánarbætur, minnst 1000.00 kr.
og allt að 3000.00 kr., eftir því að hve miklu leyti það naut stuðn-
ings hins látna við fráfall hans. Þó greiðast ekki örorkubætur, ef
orkutapið neinur minna en 15%.
5. Foreldri hlýtur minnst 1000.00 kr. dánarbætur og allt að*3000.00 kr.,
eftir því að hve miklu leyli það naut stuðnings hins látna við frá-
fall hans.
6. Systkini hins látna, sem voru á framfæri hans, þegar slysið vildi lil,
hljóta dánarbætur á saina hátt og börn.
Ekkja eða ekkill, sem ekki var samvistum við liið látna og' ekki á
framfæri þess, hlýtur engar dánarbætur. Kona, sem býr samvistum með
manni án þess að vera gift honum, hefur sama rétt til dánarbóta og
eiginkona, ef hún hefur fætt honum barn, er þunguð af hans völdum
cða þau verið samvistum samfleytt í 18 mánuði. Sama gildir um karl-
mann, sem býr samvistum við konu án þess að vera lcvæntur henni.
Um fósturbörn og fósturforeldra gildir sama og' um börn og foreldra,
að fullnægðum sömu skilyrðum. Barn telst hafa verið á framfæri föð-
urins, þótt það fæðist að honum látnum.
Frá dánarbótum, sem greiddar skulu vandamönnum, skal draga þær
örorkubætur, er greiddar hafa verið samkvæmt 17. gr. vegna sama slyss.
Lífeyrisgreiðslur, sem inntar hafa verið af hendi, koma ekki til frá-
dráttar.
19. gr. —• Bætur og lífeyri samkvæmt 16,—18. gr. skal greiða með
verðlagsuppbót samkvæmt vísitölu kauplagsnefndar eftir nánari ákvörð-
un tryggingaráðs. Þó er slysatryg'gingunni aldrei skylt að greiða hærri
verðlagsuppbót á lífeyri en samsvarar vísitölunni á þeim tíma, sem
slysið bar að hönduin.
Slysatryggingin greiðir ekki bætur fyrir. slys, sem stafa af ófriði eða
s tyr j aldaraðgerð um.
Meðan greiddar eru bætur fyrir stríðsslys samkv. lögum nr. 66 7.
maí 1940, um stríðsslysatryggingu sjómanna, skal þó greiða þeiin, sem
verða fyrir stríðsslysi, og vandamönnum þeirra það, sem á kann að
skorta, að bætur stríðsslysatryggingarinnar neini jafnhárri upphæð til
Iivers aðila og slysabætur samkvæmt lögum þessum eða samanlagðar
bætur samkv. alþýðutryggingalögunum og stríðsslysabætur, eins og þær
hefðu orðið áður en lög þessi öðlast gildi.
20. gr. — Til þess að standast útgjöld slysatryggingarinnar skulu
jieir, er tryggingarskylda menn hafa i jijónustu sinni, greiða iðgjöld
t'yrir alla þá, sem þeim er skylt að tryggja, og má ekki færa gjöldin þeim,
sem tryggðir eru, til útgjalda. Iðgjaldaupphæðina ber að miða við slysa-
hættuna. Eftir slysahættunni skal skipta þeim störfum og' starfsgrein-
um, sem falla undir trygginguna, í flokka, og fyrir hvern flokk skal
ákveðin sérstök iðgjaldsupphæð. Starfstíminn er lalinn i vikum, og telst
vikan eining við iðgjaldaákvörðun. Sé um tíinavinnu að ræða, teljast
48 klst. í viku. Skal við ákvörðun iðgjaldanna hafa það fyrir augum, að